Το Σάββατο 7/2 μαζευτήκαμε 6 NIVA και κάναμε μια εκδρομή στην ευρύτερη περιοχή κοντά στην Δίρφη. Έτσι λοιπόν φουλάραμε στην Χαλκίδα, ¨πιάσαμε¨ Ψαχνά και συνεχίζουμε περνώντας από την γυναικεία μονή Μακρυμάλλης. Μετά την μονή και στα πρώτα 10 μέτρα off-road καταλήγω έτσι:
Στην είσοδο του ποταμού είχε ένα σκαλοπάτι όχι πολύ μεγάλο αλλά ικανό ώστε να βουτήξει όλη η μούρη μέσα και να μην κάνει το κατάλληλο κυματάκι μπροστά ώστε να μην εισέρθουν νερά από την εισαγωγή του αέρα αφού τα νερά μπήκαν ουσιαστικά από κάτω. Τράβηξε λοιπόν νερό και ίσα ίσα με έβγαλε στο λοφάκι γλυτώνοντας με από τα χειρότερα.
Μπήκαν λοιπόν σε λειτουργία οι …εργάτες.
Τα επόμενα βήματα ήταν να βγάλουμε το μουσκεμένο φίλτρο αέρα, τα μπουζί και να γυρίσουμε μίζα ώστε να πετάξει τα νερά. Ο Βαγγέλης εδώ σε δράση…
Ξαναβάλαμε τα μπουζί και βάλαμε μπροστά και αφού δημιουργήθηκε ένας μικρός πίδακας νερού, σαν να ανοίγεις απότομα το λάστιχο για να ποτίσεις, από την εξάτμιση το μοτέρ ζωντάνεψε και πάλι σαν να μην συνέβη τίποτα.
Έτσι λοιπόν συνεχίζουμε ανεβαίνουμε στην ράχη και κατευθυνόμαστε προς Αγ. Σοφία και Λιμνιώνα. Όμως ο σκοπός μας δεν είναι να κατέβουμε υψόμετρο και έτσι λίγο πριν κατηφορίσουμε για Αγ. Σοφία στρίβουμε δεξιά με προορισμό τον Αγ. Αθανάσιο.
Το πρώτο πρόβλημα δεν άργησε να παρουσιαστεί αφού είχαμε επιλέξει να διασχίσουμε δύσβατους δρόμους.
Χωρίς κανένα πριόνι αλλά με δύο καλούς εργάτες και ένα Hi Lift καταφέραμε να τραβήξουμε το σχεδόν 10μετρο δέντρο ώστε να περάσουμε.
Στην συνέχεια περάσαμε από ένα απίθανο σημείο όπου και κάτσαμε για να τσιμπήσουμε κάτι.
Μετά τον Αγ. Αθανάσιο κατευθυνθήκαμε προς Στενή πάντα από χωματόδρομους όπου και τελείωσε η βόλτα μας.
Φυσικά δεν έλειψε το δωρεάν πλύσιμο.
(Για ευνόητους λόγους αυτή την φορά δεν προτιμήσαμε κάποιο ποτάμι).
Για μια ακόμη φορά ευχαριστώ όλους για την καλή παρέα και ιδιαίτερα τον Βαγγέλη και τον Γιάννη που δεν σκέφτηκαν ούτε λεπτό να βγάλουν τα ρούχα τους και να μπουν στο ποτάμι για να με βγάλουν έξω. Επίσης και τον Χρήστο τον ¨Μυκονιάτη¨ όπως τον λέμε εμείς που με τράβηξε έξω από την δύσκολη στιγμή μου.
Στην είσοδο του ποταμού είχε ένα σκαλοπάτι όχι πολύ μεγάλο αλλά ικανό ώστε να βουτήξει όλη η μούρη μέσα και να μην κάνει το κατάλληλο κυματάκι μπροστά ώστε να μην εισέρθουν νερά από την εισαγωγή του αέρα αφού τα νερά μπήκαν ουσιαστικά από κάτω. Τράβηξε λοιπόν νερό και ίσα ίσα με έβγαλε στο λοφάκι γλυτώνοντας με από τα χειρότερα.
Μπήκαν λοιπόν σε λειτουργία οι …εργάτες.
Τα επόμενα βήματα ήταν να βγάλουμε το μουσκεμένο φίλτρο αέρα, τα μπουζί και να γυρίσουμε μίζα ώστε να πετάξει τα νερά. Ο Βαγγέλης εδώ σε δράση…
Ξαναβάλαμε τα μπουζί και βάλαμε μπροστά και αφού δημιουργήθηκε ένας μικρός πίδακας νερού, σαν να ανοίγεις απότομα το λάστιχο για να ποτίσεις, από την εξάτμιση το μοτέρ ζωντάνεψε και πάλι σαν να μην συνέβη τίποτα.
Έτσι λοιπόν συνεχίζουμε ανεβαίνουμε στην ράχη και κατευθυνόμαστε προς Αγ. Σοφία και Λιμνιώνα. Όμως ο σκοπός μας δεν είναι να κατέβουμε υψόμετρο και έτσι λίγο πριν κατηφορίσουμε για Αγ. Σοφία στρίβουμε δεξιά με προορισμό τον Αγ. Αθανάσιο.
Το πρώτο πρόβλημα δεν άργησε να παρουσιαστεί αφού είχαμε επιλέξει να διασχίσουμε δύσβατους δρόμους.
Χωρίς κανένα πριόνι αλλά με δύο καλούς εργάτες και ένα Hi Lift καταφέραμε να τραβήξουμε το σχεδόν 10μετρο δέντρο ώστε να περάσουμε.
Στην συνέχεια περάσαμε από ένα απίθανο σημείο όπου και κάτσαμε για να τσιμπήσουμε κάτι.
Μετά τον Αγ. Αθανάσιο κατευθυνθήκαμε προς Στενή πάντα από χωματόδρομους όπου και τελείωσε η βόλτα μας.
Φυσικά δεν έλειψε το δωρεάν πλύσιμο.
(Για ευνόητους λόγους αυτή την φορά δεν προτιμήσαμε κάποιο ποτάμι).
Για μια ακόμη φορά ευχαριστώ όλους για την καλή παρέα και ιδιαίτερα τον Βαγγέλη και τον Γιάννη που δεν σκέφτηκαν ούτε λεπτό να βγάλουν τα ρούχα τους και να μπουν στο ποτάμι για να με βγάλουν έξω. Επίσης και τον Χρήστο τον ¨Μυκονιάτη¨ όπως τον λέμε εμείς που με τράβηξε έξω από την δύσκολη στιγμή μου.
