Όπως είναι γνωστό οι τιμές στα καύσιμα, κυρίως τον τελευταίο καιρό, έχουν ανέβει στα ύψη. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν περιορίσει τις μετακινήσεις τους (κυρίως τις άσκοπες) και βλέπουν πλέον γενικά το αυτοκίνητο, ως πολυτελή τρόπο μετακίνησης.
Όμως το αυτοκίνητο όταν δεν το χρησιμοποιούμε μόνο για τις καθημερινές μας ανάγκες, μπορεί να μας μεταφέρει γρήγορα και με ασφάλεια σε μέρη που χωρίς αυτό ίσως και να μην φτάναμε ποτέ και να ικανοποιήσει την βαθιά μας ανθρώπινη ανάγκη για οικείωση του ξένου, κατάκτησης του αγνώστου και προσέγγισης του ¨άλλου¨ και διαφορετικού.
Με αυτό το σκεπτικό μπορούμε να δούμε ακόμα τα καύσιμα σαν μια επένδυση για τον εαυτό μας και μάλιστα πολύ συμφέρουσα και οικονομική.
Αθήνα – Τρανσυλβανία 4000χλμ.
Σάββατο 4:30, μέσα στο βράδυ ακόμα, και κάθομαι στο κάθισμα του οδηγού ψάχνοντας μέσα στο σκοτάδι την τρύπα για να βάλω το κλειδί της ¨μηχανής¨. Όλα είναι έτοιμα. Τα ξενοδοχεία που θα μένουμε από εδώ και στο εξής, τα αυτοκόλλητα και τις μπλούζες που φτιάξαμε ειδικά για αυτό το ταξίδι, τις πράσινες κάρτες και την οδική βοήθεια που θα μας καλύπτει παντού. Το κυριότερο. Τα αυτοκίνητά μας. Δεν θα ξεχάσω μια εβδομάδα πριν, εκείνο το Σάββατο, που βρεθήκαμε όλοι μαζί Δημήτρης, Παναγιώτης, Βαγγέλης και εγώ και αφιερώσαμε σχεδόν ένα συνεχόμενο εικοσιτετράωρο, μαζεύοντας όλες τις εκκρεμότητες και ατέλειες στα Niva μας, τρώγοντας σουβλάκια και πίνοντας μπύρες. Μας έχασαν οι γυναίκες μας αλλά κάναμε πολύ δουλειά και την κάναμε αλληλοβοηθώντας ο ένας τον άλλο και το κατά-ευχαριστηθήκαμε.
Και αν τελικά δεν πάρει μπροστά η μηχανή??? Αν μείνουμε από κανένα σασμάν πριν την Λαμία??? Αν? Αν? Όλα τσάμπα? Γρήγορα όμως ακούω την συμβουλή μου, που είχα δώσει στον Παναγιώτη όταν είχε τις ίδιες ανησυχίες με μένα, πριν ακριβώς μια εβδομάδα.
"Ό, τι και να γίνει εγώ είμαι σε διακοπές και θα το αντιμετωπίσω ως μέρος των διακοπών μου."
Το μοτέρ παίρνει μπροστά με ιδιαίτερη προθυμία και ξεκινάμε ρίχνοντας μια τελευταία ματιά πίσω το σπίτι μας, που θα το ξαναδούμε μετά από πάρα-πάρα πολλά χιλιόμετρα.
Ναι φεύγουμε για Ρουμανία.!!!!
Αγοράζουμε καφέ στα γρήγορα γιατί έχουμε κινητό ραντεβού στα Goody’s στον Άγιο Στέφανο. Κινητό σημαίνει ότι δεν υπάρχει στάση και πρέπει να υπολογίσει ο καθένας ότι στις 5:00 πρέπει να περνάει κάπου εκεί κοντά. Το ταξίδι για Σόφια είναι μεγάλο και πρέπει να μην καθυστερούμε χωρίς λόγο. Στην διαδρομή μαθαίνουμε ότι η Εθνική είναι κλειστή λόγω μια πυρκαγιάς και μας στέλνουν από Τιθορέα (το χωριό με τις τυρόπιτες) και Μπράλο. Ευτυχώς δεν χάνουμε πολύ χρόνο και λίγο πριν την Λαμία κάνουμε την 20’ προγραμματισμένη στάση μας.
Τα χιλιόμετρα περνάνε και περνάνε, ακολουθούμε αργό καροτσάκι στα Τέμπη γιατί κάποιοι είχαν την φαεινή ιδέα Σαββατιάτικα να ρυμουλκήσουν ένα τράκτορα και φτάνουμε στην Shell στον Κορινό, όπου και κάνουμε την μεγάλη μας στάση μιας ώρας για φουλάρισμα με υγραέριο και ξεκούραση. Προσπαθούμε να υπολογίσουμε πόσα λεφτά μας έκλεψαν στα αλλεπάλληλα διόδια που προηγήθηκαν, αλλά μάταια. Αυτό που γίνεται στην Εθνική με τα διόδια δεν έχει προηγούμενο.
Η ώρα περνάει γρήγορα και ίσα-ίσα προλαβαίνουμε με την Γεωργία να ανταλλάξουμε μερικές τελευταίες ακόμη κουβέντες, πριν ξαναπιάσουμε την ταχύτητα των 120χλμ μέσα στο NIVA. Ξέρετε μέσα σε ένα NIVA ουσιαστικά ο κάθε επιβάτης ταξιδεύει μόνος του, αφού από την πολύ φασαρία είναι αδύνατο να συνεννοηθεί με τους υπόλοιπους συνεπιβάτες.
Όλα κυλάνε καλά παρόλο που κάτι μου μυρίζει σαν καμένο. Και εκεί κάπου στο Σιδηρόκαστρο, λίγα χλμ πριν τα σύνορα με την Βουλγαρία, ακούμε τον Δημήτρη από το CB να λέει ότι υπάρχει πρόβλημα και θα γυρίσει πίσω. Αφού μας κοψοχόλιασε προς στιγμή, το θέμα διευθετήθηκε με ένα FAX που έλαβε σε ένα Super Market. Στο σημείο αυτό και όσο περιμέναμε το FAX διαπιστώνουμε τι μυρίζει καμένο στο αυτοκίνητό μου. Ένα κολάρο από το υδραυλικό τιμόνι είχε τρυπήσει και αντικαταστάθηκε με ένα κομμάτι από λάστιχο ποτίσματος και κάποιος δεν θα φτάνει να ποτίσει μέχρι άκρη-άκρη την αυλή του.
- Τάσος: Και υγρά υδραυλικού που θα βρούμε για να αναπληρώσουμε τα χαμένα???
- Παναγιώτης: δεν χρειάζεται να αγοράσουμε, έχουμε…
- Βαγγέλης: Τα μόνα υγρά που δεν πήραμε είναι του υδραυλικού..
- Παναγιώτης: Δεν πειράζει έχουμε οι υπόλοιποι…
Και με το που το λέει αυτό πάει στο αυτοκίνητό και γυρνάει με μια σύριγγα.
- Παναγιώτης: Με την σύριγγα θα βγάλουμε λίγα υγρά από κάθε ένα από τα άλλα τρία αυτοκίνητα και θα συμπληρώσουμε στου Τάσου!!!!!
Απλά πράγματα!!!
Μετά και από τις μεταγγίσεις είναι όλα έτοιμα, ο καιρός έχει δροσίσει και περνάμε χωρίς καθυστερήσεις τα σύνορα με την Βουλγαρία γεμάτοι αυτοπεποίθηση.
Στην διαδρομή προς Σόφια κάνουμε ακόμη μια μικρή στάση για μερικές κουβέντες με τους συνεπιβάτες μας και χαλάρωση. Βρίσκουμε και ένα ωραίο γεφυράκι και δεν χάνουμε ευκαιρία για πόζες.
Στην Σόφια έχουμε προγραμματίσει την πρώτη μας διανυκτέρευση. Φουλάρουμε υγραέριο λίγο έξω από την πόλη και φτάνουμε στο ξενοδοχείο αργά το απόγευμα.
Το ξενοδοχείο μας έχει 17 ορόφους και η θέα είναι μαγική ακόμα και από τον χαμηλό 12ο όροφο που είναι το δωμάτιό μας.
Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο βγήκαμε στην Σόφια να φάμε κάτι στα γρήγορα και πίσω γιατί το αυριανό ταξίδι μας για το Sibiu είναι μεγάλο (650χλμ) κυρίως από επαρχιακούς δρόμους και με μεγάλη αστυνόμευση στο κομμάτι Sofia – Ruse. Το μεγάλο πρόβλημα σε αυτό το κομμάτι είναι ότι δεν σε βοηθάει ο δρόμος να οδηγήσεις σωστά. Πλησιάζεις σε χωριό βλέπεις ταμπέλα με όριο ταχύτητας 50. Μια χαρά. Κόβεις στα 50 και προχωράς… Περνάς το χωρίο πουθενά ταμπέλα για να ανεβάσεις και πάλι την ταχύτητά σου. Οπότε είσαι σχεδόν συνέχεια παράνομος αφού πρέπει και κάποια στιγμή να φτάσεις στον προορισμό σου και έχεις και πολλές νταλίκες. Και φυσικά η αστυνομία μπορεί να είναι κρυμμένη σε κάθε γωνία του δρόμου και κάθε ώρα του 24ωρου. Εκεί δεν αστειεύονται. Το μόνο καλό ότι ΑΝ έχουν δει, οι από το αντίθετο ρεύμα οδηγοί, το μπλόκο σε ειδοποιούν παίζοντας τα φώτα. Υπάρχει περίπτωση να δείτε να σας παίζουν φώτα και να μην δείτε ποτέ μπλόκο. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει μπλόκο με πολύ καλή κάλυψη απόκρυψη, που λέγαμε και στο στρατό.
Τα χιλιόμετρα περνάνε, αχανείς εκτάσεις με ήλιους (για πολύ ηλιόσπορο μιλάμε) και αρκετές γυναίκες να κάνουν πιάτσα στα πάρκινγκ της διαδρομής. Κάποια στιγμή μέσω Pleven φτάνουμε στο Ruse, τελευταία Βουλγάρικη πόλη πριν τα σύνορα με την Ρουμανία. Στο Ruse, ίσως την ποιο άσχημη πόλη που έχουμε δει, φουλάρουμε και πάλι υγραέριο σε μια Lukoil που είναι στο δρόμο μας. Στην Βουλγαρία σχεδόν όλα τα βενζινάδικα έχουν και υγραέριο σε αντίθεση με την Ρουμανία που υπάρχουν μεν πάρα πολλά, αλλά τα βρίσκεις λίγο ποιο δύσκολα.
Το Βουκουρέστι είναι κοντά στα σύνορα οπότε ήδη από την Βουλγαρία βλέπουμε ταμπέλες που μας οδηγούν εκεί και αυτό μας δίνει αρκετό κουράγιο.
Δούναβης.
Στους Έλληνες ήταν γνωστός με το όνομα Ίστρος. Ήταν το όριο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας για πολλούς αιώνες. Ήταν και εξακολουθεί να είναι σημαντικός υδάτινος δρόμος από τη Μαύρη θάλασσα προς το εσωτερικό της Ευρώπης (και αντίστροφα), καθότι είναι πλωτός στο μεγαλύτερο μήκος του. Επιπλέον, με την κατασκευή το 1992 του καναλιού Ρήνου-Μάιν-Δούναβη, έχει ενωθεί με το κεντρικό ευρωπαϊκό ποτάμιο δίκτυο μεταφορών και είναι δυνατό να ξεκινήσει κανείς από τη Μαύρη θάλασσα και να φτάσει στα λιμάνια της Ολλανδίας, του Βελγίου ή ακόμη και μέχρι τη Γαλλία μέσα από αυτό το δίκτυο.
Σήμερα διασχίζει ή αποτελεί σύνορο σε δέκα ευρωπαϊκές χώρες : Γερμανία, Αυστρία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Κροατία, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία και Ουκρανία. Λόγω του μεγάλου μήκους του και της μεγάλης βιομηχανικής δραστηριότητας στις όχθες του, είναι σήμερα ένα από τα πιο μολυσμένα ποτάμια στον κόσμο.
Πληρώνουμε τα διόδια της γέφυρας, που είναι και τα μοναδικά διόδια που πληρώνουμε εκτός Ελλάδας και μπαίνουμε στην Ρουμανία όπου και αγοράζουμε το αντίστοιχο σήμα τελών κυκλοφορίας με διάρκεια μίας εβδομάδας. Αυτό το τελευταίο είναι τυπικό αλλά καλό είναι να το αγοράσετε από οποιοδήποτε πρατήριο καυσίμων PETROROM. Υπάρχει ένα τέτοιο πρατήριο ακριβώς μετά τα σύνορα το οποίο έχει και υγραέριο.
Με την ευκαιρία να σημειώσω εδώ ότι αντίστοιχο αυτοκόλλητο θα πρέπει να αγοράσετε και για την Βουλγαρία.
Το πέρασμα του Δούναβη από το GPS:
Τα πρώτα χλμ μέσα στην Ρουμανία φανερώνουν ότι το οδικό δίκτυο βοηθάει πολύ τους οδηγούς και εδώ οι πεζοί έχουν προτεραιότητα αρκεί να περνάνε από τις διαβάσεις.
Γρήγορα φτάνουμε έξω από το Βουκουρέστι αλλά δεν ρισκάρουμε να περάσουμε μέσα από την πόλη γιατί είναι μεσημέρι και είναι σίγουρο ότι θα καθυστερήσουμε πολύ. Έτσι και αλλιώς έχουμε προγραμματίσει να μείνουμε ένα βράδυ εκεί κατά την επιστροφή μας.
Ακολουθούμε την διαδρομή που περνάει έξω από την πόλη και λίγο πριν βγούμε στον κεντρικό δρόμο για PITESTI ακούμε από το CB τον Δημήτρη να μας ενημερώνει ότι ακούει περίεργους ήχους από την βοηθητική του. Στο παρκινγκ που σταματάμε η ζέστη είναι αφόρητη και το γρασάρισμα του μπιλιοφόρου της βοηθητικής δίπλα στον καταλύτη είναι άθλος. Ο Ηρακλής-Βαγγέλης όμως είναι ευχαριστημένος με το κατόρθωμά του και συνεχίζουμε.
Η διαδρομή μέχρι το PITESTI είναι καλός αυτοκινητόδρομος και έτσι την καλύπτουμε πολύ γρήγορα. Από το PITESTI μέχρι τον τελικό μας προορισμό το SIBIU οδηγούμε σε απίστευτης ομορφιάς δρόμο (Ε81) και αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε τι σημαίνει Τρανσυλβανία.
Κάπου στη διαδρομή ξανά πρόβλημα. Είναι η σειρά του Βαγγέλη να ακούσει κάτι στην βοηθητική του και διαγνώνει το ίδιο πρόβλημα με τον Δημήτρη. 2 στα 4, αλλά αυτή την φορά τα πράγματα είναι ποιο εύκολα λόγω ελλείψεως καταλύτη. Έτσι ίσα-ίσα προλαβαίνουμε να αγοράσουμε μερικά φρούτα και να κάνουμε μια γρήγορη βόλτα στα μαγαζιά που είναι πάνω στον δρόμο.
Εθνικό πάρκο COZIA
Συνεχίζουμε την πορεία μας και βρισκόμαστε παράλληλα και κάποιες φορές πάνω από τον ποταμό Olt που στην πορεία του για το Danube έχει δημιουργήσει τοπία εξαιρετικής ομορφιάς που σου κόβουν την ανάσα και συνεχώς έχεις την εντύπωση ότι κάποιος σου κάνει πλάκα.
Συνεχίζουμε την πορεία μας και βρισκόμαστε παράλληλα και κάποιες φορές πάνω από τον ποταμό Olt που στην πορεία του για το Danube έχει δημιουργήσει τοπία εξαιρετικής ομορφιάς που σου κόβουν την ανάσα και συνεχώς έχεις την εντύπωση ότι κάποιος σου κάνει πλάκα.
Σαν να μην φτάνει αυτό βρισκόμαστε να διασχίζουμε το εθνικό πάρκο Cozia μέσα σε θεαματικό τοπίο γεμάτο δάση δρυός, οξιάς και ελάτης. Στο πάρκο υπάρχει μεγάλη ποικιλία από αυτοφυή είδη φυτών και μελέτες έχουν δείξει ότι το 10% αυτών των ειδών μπορεί να βρεθεί μόνο σε αυτό το μέρος. Μια περιοχή με τόσα πολλά είδη φυτών διαθέτει επίσης και πλούσια άγρια ζωή. Εδώ βρίσκεται το σύνολο της διατροφικής πυραμίδας της οροσειράς των Καρπαθίων, ξεκινώντας από τις αρκούδες τους λύκους, συνεχίζοντας με ελάφια και αγριόγιδα, ενδιαφέροντα είδη πτηνών, και καταλήγοντας σε σπάνια είδη έντομων.
Κατάκοποι, φτάνουμε βράδυ ποια στο ξενοδοχείο μας στο SIBIU, κάνουμε ένα γρήγορο μπάνιο και με τις τελευταίες μας δυνάμεις κάνουμε μια βόλτα στην πόλη και τρώμε σε εστιατόριο που δουλεύει 24ώρες. Η πόλη φαίνεται πολύ όμορφη και αύριο έχουμε όλη την μέρα να την εξερευνήσουμε αφού το πρόγραμμα προβλέπει ανάπαυση και 0 χιλιόμετρα με αυτοκίνητο.
Τέλος 1ου μέρους.
