Έχω ανακαλύψει ένα τρόπο για να συνειδητοποιώ το πόσο καλά πέρασα σε κάτι που έκανα. (Όπως διακοπές, Off road Εκδρομές κτλ.) Δεν είναι κάτι φοβερό. Απλά μετράω τις μέρες που έχουν περάσει από την πραγματική μέρα επιστροφής μέχρι την μέρα που επιστρέφει και ο νους μου πίσω.
Αυτό που βλέπω μετά την τελευταία μας εκδρομή είναι ότι ακόμη ο νους μου είναι εκεί. Είναι κάπου ανάμεσα στα Άγραφα, την λίμνη Πλαστήρα, τον Αγραφιώτη, τον Ταυρωπό. Είναι κάπου στη Νιάλα και το Βελούχι. Είναι ακόμη στα σπιτάκια που μέναμε και που περιμένω πως και πώς να ανάψω την ξυλόσομπα και να πιώ ένα τσάι αναλογίζοντας την περιπετειώδη μέρα που μόλις πέρασε.
Δεν θα μπορούσε (ο νους μου) να μην είναι στην παρέα, που έδεσε όσο πότε και που χωρίς αυτήν θα ήταν σαν να έτρωγα ένα πολύ καλό φαγητό χωρίς αλάτι. Έγιναν πολλά πράγματα και έγιναν χωρίς εκβιασμό, χωρίς άγχος, χωρίς πολύ σκέψη. Απλά έγιναν.
Το τριήμερο κόντεψε να γίνει πενταήμερο και το νοιώθω σαν να έλειπα ένα μήνα. Δεν έχω σκοπό να γράψω αναλυτικά τις διαδρομές που πήγαμε. Όπου και να πάτε σε αυτή την γωνιά της Ελλάδας θα δείτε και κάτι διαφορετικό.
Πέμπτη πρωί ξεκινάμε από Αθήνα και η κίνηση σε παράλογα επίπεδα. Βρισκόμαστε με τον Άκη στο 90 και μέσω Δομοκού και Κέδρου φτάνουμε στο φράγμα.
Αγοράζουμε χαλβά και Κράνι και πηγαίνουμε στην Ράφηνα (Πολύ κοντά στην Καρίτσα) όπου έχουμε κλείσει τα παρακάτω σπιτάκια για την διαμονή μας.
Έχουμε κλείσει τα 7 από τα 8 ανεξάρτητα ξύλινα σπιτάκια όπου από την πρώτη στιγμή νοιώθουμε την ζεστασιά που προσφέρουν τόσο αυτά όσο και ο ιδιοκτήτης τους, Γιώργος, όπου έκανε ότι πέρναγε από το χέρι του ώστε να μην μας λείψει τίποτα. Ξενύχτησε, περιμένοντας την υπόλοιπη παρέα που ήρθε κατά τις 3:00 το βράδυ, μας έφερνε πρωινό στο σπιτάκι διαφορετικό κάθε μέρα (αχ αυτοί οι λουκουμάδες και η κρέπα σοκολάτα) και μπόλικα ξύλα. Όλα ήταν πεντακάθαρα και τα προτείνω ανεπιφύλακτα. Είναι σίγουρο ότι σύντομα θα ξαναανέβουμε αυτή την φορά για χαλάρωση. Τα σπιτάκια βρίσκονται σε ιδανική τοποθεσία για αποδράσεις στα Άγραφα και ο Γιώργος διαθέτει και γουρούνες για ενοικίαση. Εμείς δυστυχώς δεν προλάβαμε να νοικιάσουμε. Στην παρακάτω σελίδα μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες. Μη διστάσετε να τηλεφωνήσετε για περισσότερες πληροφορίες.
www.odigoslimnisplastira.gr
Το πρωί αντικρίζω την παρακάτω θέα και βάζω ένα ακόμη κούτσουρο.
Μετά το πρωινό ετοιμαζόμαστε και ξεκινάμε με προορισμό τα Καλύβια Πεζούλας για ανεφοδιασμό σε καύσιμα και αλλαγή σε ένα λάστιχο στον Παναγιώτη.
Στόχος είναι να μπούμε χώμα από Φυλακτή να περάσουμε το όρος Καζάρμα και να πέσουμε στο Βλάσι πάντα από χώμα. Γνωρίζουμε ότι θα βρούμε χιονούρες και ότι το ποιο πιθανό είναι να μην βγει η διαδρομή αλλά εμείς επιχειρούμε. Τελικά δεν βγαίνει και κάνουμε μια εναλλακτική κυκλική διαδρομή πάνω από το Κρυονέρι. Αν βρεθεί κάποιος εκεί και έχουν λιώσει τα χιόνια μην χάσει την απίστευτη θέα από την κορυφή του όρους Καζάρμα (1977 μέτρα). Υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί εκεί (3χλμ).
2η μέρα στόχος είναι τα Άγραφα. Από το πουθενά γνωρίζουμε τον Θεόφιλο ο οποίος δέχεται αμέσως να έρθει μαζί μας και ας μην ξέρει κανένα μας. Ο Θεόφιλος έχει κάνει όλες αυτές τις διαδρομές με τα πόδια και φυσικά είναι δώρο για εμάς η παρουσία του. Θα κατέβουμε παράλληλα με τον Αγραφιώτη και θα γυρίσουμε από Καμάρια και Πετράλωνα. Εκεί κάπου στα Άγραφα είναι να συναντήσουμε τον Παναγιώτη, τον Γιώργο (Nivamania), την Γιώτα και την Μαρία που θα έρθουν από το Καροπλέσι. Θα τους στήσουμε αρκετά και σαν να μην έφθανε αυτό μπαίνουμε και σε μια διαδρομή-δώρο από τον Αλέκο Αποστολίδη που συναντήσαμε τυχαία, όπου τα παιδιά δεν θέλουν να μπουν ρισκάροντας κάποια ζημιά. Ελπίζω να μην τους χαλάσαμε πάρα πολύ τα σχέδια και νοιώθουμε όλοι υποχρεωμένοι. Όπως υποχρεωμένοι νοιώθουμε στον Αλέκο που μας έδωσε την διαδρομή χωρίς 2η σκέψη. Και να φανταστεί κανείς ότι ο Αλέκος με την ομάδα του έφαγαν πάνω από 5 ώρες να ανοίξουν τον δρόμο.
(Σαν ένα ποτάμι που τρέχει ανέμελα, διασχίζει μέρη και δεν του καίγεται καρφί για τίποτα.)
Εδώ ο Θεόφιλος οδηγώντας το αυτοκίνητο του Δημήτρη (Dkom):
Από αριστερά: Κώστας, Θεοδώρα, Γεωργία, Βαγγέλης, Άκης: :)
3η μέρα, μέρα επιστροφής. Επιστροφής μόνο στο όνομα αφού δεν φαίνεται να αγχώνεται κανένας. Διαδρομή: Από το φράγμα και όσο το δυνατόν παράλληλα με τον Ταυρωπό να περάσουμε Νεράιδα, Μαυρομμάτα, Αγ. Τριάδα, Βελούχι, Καρπενήσι και πίσω Αθήνα. Ωραίο το πλάνο, εκπληκτικά τοπία, ιδανικό το σημείο που σταματήσαμε για φαγητό. Βελούχι – Καρπενήσι τελικά δεν περάσαμε μιας και υπήρχαν σημαντικές κατολισθήσεις και λίγο πριν την κορυφή μεγάλες χιονούρες. Το σκάψιμο στα χιόνα με ομίχλη και κάτω από το φως των προβολέων δεν αποδίδει. Κάποιοι έχουν αγχωθεί, κάποιοι άλλοι διασκεδάζουν αφάνταστα. Αποφασίζουμε να πάμε γύρω γύρω Καρπενήσι για καύσιμα και οδηγούμε σε ομίχλη. Στο Καρπενήσι φουλάρουμε σε αυτόματο πωλητή και κάνουμε τις τελευταίες επισκευές. Εκεί κάπου στις 12:00 το βράδυ φτιάχνουμε φραπέδες και ξεκινάμε για Λαμία και Αθήνα. Η νύστα κοντεύει να μας νικήσει, ο Παναγιώτης (pkatsab) ρίχνει 100ml νερό στο κεφάλι του το χλμ. Ο δε Βαγγέλης θα θυμάται τα 2/3 της διαδρομής αφού στο υπόλοιπο οδηγούσε ενώ κοιμόταν. Εμείς μπήκαμε σπίτι στις 5:00 κάναμε ένα μπανάκι , φάγαμε και μια σουπίτσα και 2 ώρες ύπνο γιατί έπρεπε να πιάσουμε το καθημερινό μας πόστο.
Παναγιώτη (ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ), Γιώτα, Μαρία, Γιώργο (NIVAMANIA) σας ευχαριστώ που μας ακολουθήσατε όπου μπορέσατε και που δυστυχώς σας στήσαμε τουλάχιστον 2 φορές. Δεν είχαμε και την ευκαιρία να δοκιμάσουμε και τους εκπληκτικούς μεζέδες που έχετε :)
Παναγιώτη (PANSTER) με την οικογένειά σου. Σε ευχαριστώ καταρχάς για την πρόταση σου με τα σπιτάκια. Αν δεν υπήρχε αυτή η πρόταση δεν θα είχε γίνει τίποτα από τα παραπάνω. Είναι σίγουρο ότι και εσύ τράβηξες αρκετά μαζί μας, κυρίως την τελευταία μέρα.
Γιώργο και Θεόφιλε σας ευχαριστώ για την φιλοξενία σας. Είναι σίγουρο ότι θα ξαναβρεθούμε.
Παναγιώτη (pkatsab) και Ακριβή, Δημήτρη (dkom) και Κάλια, Κώστα και Θεοδώρα, Βαγγέλη και Μαρία, Άκη, Νίκο με όλη την οικογένεια, σας ευχαριστώ για την καταπληκτική παρέα. Πραγματικά όλα αυτά δεν θα άξιζαν χωρίς την παρέα σας.
(Κρίμα που δεν είναι όλοι στην παραπάνω φωτογραφία)
Αυτό που βλέπω μετά την τελευταία μας εκδρομή είναι ότι ακόμη ο νους μου είναι εκεί. Είναι κάπου ανάμεσα στα Άγραφα, την λίμνη Πλαστήρα, τον Αγραφιώτη, τον Ταυρωπό. Είναι κάπου στη Νιάλα και το Βελούχι. Είναι ακόμη στα σπιτάκια που μέναμε και που περιμένω πως και πώς να ανάψω την ξυλόσομπα και να πιώ ένα τσάι αναλογίζοντας την περιπετειώδη μέρα που μόλις πέρασε.
Δεν θα μπορούσε (ο νους μου) να μην είναι στην παρέα, που έδεσε όσο πότε και που χωρίς αυτήν θα ήταν σαν να έτρωγα ένα πολύ καλό φαγητό χωρίς αλάτι. Έγιναν πολλά πράγματα και έγιναν χωρίς εκβιασμό, χωρίς άγχος, χωρίς πολύ σκέψη. Απλά έγιναν.
Σαν ένα ποτάμι που τρέχει ανέμελα, διασχίζει μέρη και δεν του καίγεται καρφί για τίποτα.
Το τριήμερο κόντεψε να γίνει πενταήμερο και το νοιώθω σαν να έλειπα ένα μήνα. Δεν έχω σκοπό να γράψω αναλυτικά τις διαδρομές που πήγαμε. Όπου και να πάτε σε αυτή την γωνιά της Ελλάδας θα δείτε και κάτι διαφορετικό.
Πέμπτη πρωί ξεκινάμε από Αθήνα και η κίνηση σε παράλογα επίπεδα. Βρισκόμαστε με τον Άκη στο 90 και μέσω Δομοκού και Κέδρου φτάνουμε στο φράγμα.
Αγοράζουμε χαλβά και Κράνι και πηγαίνουμε στην Ράφηνα (Πολύ κοντά στην Καρίτσα) όπου έχουμε κλείσει τα παρακάτω σπιτάκια για την διαμονή μας.
Έχουμε κλείσει τα 7 από τα 8 ανεξάρτητα ξύλινα σπιτάκια όπου από την πρώτη στιγμή νοιώθουμε την ζεστασιά που προσφέρουν τόσο αυτά όσο και ο ιδιοκτήτης τους, Γιώργος, όπου έκανε ότι πέρναγε από το χέρι του ώστε να μην μας λείψει τίποτα. Ξενύχτησε, περιμένοντας την υπόλοιπη παρέα που ήρθε κατά τις 3:00 το βράδυ, μας έφερνε πρωινό στο σπιτάκι διαφορετικό κάθε μέρα (αχ αυτοί οι λουκουμάδες και η κρέπα σοκολάτα) και μπόλικα ξύλα. Όλα ήταν πεντακάθαρα και τα προτείνω ανεπιφύλακτα. Είναι σίγουρο ότι σύντομα θα ξαναανέβουμε αυτή την φορά για χαλάρωση. Τα σπιτάκια βρίσκονται σε ιδανική τοποθεσία για αποδράσεις στα Άγραφα και ο Γιώργος διαθέτει και γουρούνες για ενοικίαση. Εμείς δυστυχώς δεν προλάβαμε να νοικιάσουμε. Στην παρακάτω σελίδα μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες. Μη διστάσετε να τηλεφωνήσετε για περισσότερες πληροφορίες.
www.odigoslimnisplastira.gr
Το πρωί αντικρίζω την παρακάτω θέα και βάζω ένα ακόμη κούτσουρο.
Μετά το πρωινό ετοιμαζόμαστε και ξεκινάμε με προορισμό τα Καλύβια Πεζούλας για ανεφοδιασμό σε καύσιμα και αλλαγή σε ένα λάστιχο στον Παναγιώτη.
Στόχος είναι να μπούμε χώμα από Φυλακτή να περάσουμε το όρος Καζάρμα και να πέσουμε στο Βλάσι πάντα από χώμα. Γνωρίζουμε ότι θα βρούμε χιονούρες και ότι το ποιο πιθανό είναι να μην βγει η διαδρομή αλλά εμείς επιχειρούμε. Τελικά δεν βγαίνει και κάνουμε μια εναλλακτική κυκλική διαδρομή πάνω από το Κρυονέρι. Αν βρεθεί κάποιος εκεί και έχουν λιώσει τα χιόνια μην χάσει την απίστευτη θέα από την κορυφή του όρους Καζάρμα (1977 μέτρα). Υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί εκεί (3χλμ).
2η μέρα στόχος είναι τα Άγραφα. Από το πουθενά γνωρίζουμε τον Θεόφιλο ο οποίος δέχεται αμέσως να έρθει μαζί μας και ας μην ξέρει κανένα μας. Ο Θεόφιλος έχει κάνει όλες αυτές τις διαδρομές με τα πόδια και φυσικά είναι δώρο για εμάς η παρουσία του. Θα κατέβουμε παράλληλα με τον Αγραφιώτη και θα γυρίσουμε από Καμάρια και Πετράλωνα. Εκεί κάπου στα Άγραφα είναι να συναντήσουμε τον Παναγιώτη, τον Γιώργο (Nivamania), την Γιώτα και την Μαρία που θα έρθουν από το Καροπλέσι. Θα τους στήσουμε αρκετά και σαν να μην έφθανε αυτό μπαίνουμε και σε μια διαδρομή-δώρο από τον Αλέκο Αποστολίδη που συναντήσαμε τυχαία, όπου τα παιδιά δεν θέλουν να μπουν ρισκάροντας κάποια ζημιά. Ελπίζω να μην τους χαλάσαμε πάρα πολύ τα σχέδια και νοιώθουμε όλοι υποχρεωμένοι. Όπως υποχρεωμένοι νοιώθουμε στον Αλέκο που μας έδωσε την διαδρομή χωρίς 2η σκέψη. Και να φανταστεί κανείς ότι ο Αλέκος με την ομάδα του έφαγαν πάνω από 5 ώρες να ανοίξουν τον δρόμο.
(Σαν ένα ποτάμι που τρέχει ανέμελα, διασχίζει μέρη και δεν του καίγεται καρφί για τίποτα.)
Εδώ ο Θεόφιλος οδηγώντας το αυτοκίνητο του Δημήτρη (Dkom):
Από αριστερά: Κώστας, Θεοδώρα, Γεωργία, Βαγγέλης, Άκης: :)
3η μέρα, μέρα επιστροφής. Επιστροφής μόνο στο όνομα αφού δεν φαίνεται να αγχώνεται κανένας. Διαδρομή: Από το φράγμα και όσο το δυνατόν παράλληλα με τον Ταυρωπό να περάσουμε Νεράιδα, Μαυρομμάτα, Αγ. Τριάδα, Βελούχι, Καρπενήσι και πίσω Αθήνα. Ωραίο το πλάνο, εκπληκτικά τοπία, ιδανικό το σημείο που σταματήσαμε για φαγητό. Βελούχι – Καρπενήσι τελικά δεν περάσαμε μιας και υπήρχαν σημαντικές κατολισθήσεις και λίγο πριν την κορυφή μεγάλες χιονούρες. Το σκάψιμο στα χιόνα με ομίχλη και κάτω από το φως των προβολέων δεν αποδίδει. Κάποιοι έχουν αγχωθεί, κάποιοι άλλοι διασκεδάζουν αφάνταστα. Αποφασίζουμε να πάμε γύρω γύρω Καρπενήσι για καύσιμα και οδηγούμε σε ομίχλη. Στο Καρπενήσι φουλάρουμε σε αυτόματο πωλητή και κάνουμε τις τελευταίες επισκευές. Εκεί κάπου στις 12:00 το βράδυ φτιάχνουμε φραπέδες και ξεκινάμε για Λαμία και Αθήνα. Η νύστα κοντεύει να μας νικήσει, ο Παναγιώτης (pkatsab) ρίχνει 100ml νερό στο κεφάλι του το χλμ. Ο δε Βαγγέλης θα θυμάται τα 2/3 της διαδρομής αφού στο υπόλοιπο οδηγούσε ενώ κοιμόταν. Εμείς μπήκαμε σπίτι στις 5:00 κάναμε ένα μπανάκι , φάγαμε και μια σουπίτσα και 2 ώρες ύπνο γιατί έπρεπε να πιάσουμε το καθημερινό μας πόστο.
Παναγιώτη (ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ), Γιώτα, Μαρία, Γιώργο (NIVAMANIA) σας ευχαριστώ που μας ακολουθήσατε όπου μπορέσατε και που δυστυχώς σας στήσαμε τουλάχιστον 2 φορές. Δεν είχαμε και την ευκαιρία να δοκιμάσουμε και τους εκπληκτικούς μεζέδες που έχετε :)
Παναγιώτη (PANSTER) με την οικογένειά σου. Σε ευχαριστώ καταρχάς για την πρόταση σου με τα σπιτάκια. Αν δεν υπήρχε αυτή η πρόταση δεν θα είχε γίνει τίποτα από τα παραπάνω. Είναι σίγουρο ότι και εσύ τράβηξες αρκετά μαζί μας, κυρίως την τελευταία μέρα.
Γιώργο και Θεόφιλε σας ευχαριστώ για την φιλοξενία σας. Είναι σίγουρο ότι θα ξαναβρεθούμε.
Παναγιώτη (pkatsab) και Ακριβή, Δημήτρη (dkom) και Κάλια, Κώστα και Θεοδώρα, Βαγγέλη και Μαρία, Άκη, Νίκο με όλη την οικογένεια, σας ευχαριστώ για την καταπληκτική παρέα. Πραγματικά όλα αυτά δεν θα άξιζαν χωρίς την παρέα σας.
(Κρίμα που δεν είναι όλοι στην παραπάνω φωτογραφία)
