Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

DracuLADA 2010 2ο μέρος



Συνεχίζουμε στο 2ο μέρος του ταξιδιού μας στην Ρουμανία. Στο 1ο μέρος ξεκινήσαμε από Αθήνα και μετά από δύο μέρες οδήγησης και 1400 χλμ περίπου, φτάσαμε στην πόλη SIBIU την βάση των εξορμήσεων μας στην Τρανσυλβανία.
 



SIBIU

 Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το έτος 2007 (μαζί με το Λουξεμβούργο), το SIBIU είναι μια μεσαιωνική πόλη της Τρανσυλβανίας με μεγάλη ιστορία. Για πρώτη φορά αναφέρεται σε έγγραφα το 1191 με το όνομα Cibinium που βγαίνει από τον ποταμό Cibin (παραπόταμο του Olt) που διασχίζει το κέντρο της.
Η πόλη ήταν κάποτε σημαντικό σταυροδρόμι ανάμεσα στο Βυζάντιο και την Ασία. Προστατεύεται από ισχυρό οχυρό αποτελούμενο από ψηλούς τοίχους, 39 πύργους και 4 προπύργια. Αυτό το αμυντικό σύστημα την έκανε την ποιο ισχυρά οχυρωμένη πόλη της Τρανσυλβανίας και απέτρεψε τρεις επιδρομές των Τούρκων κατά το παρελθόν.
 Το πρώτο νοσοκομείο και η πρώτη βιβλιοθήκη της Ρουμανίας ιδρύονται εδώ τον 13ο αιώνα. Επίσης, εδώ ανοίγει το πρώτο εργαστήριο ομοιοπαθητικής στον κόσμο το 1797, από τον ιδρυτή της ομοιοπαθητικής τον Γερμανό Σάμουελ Χάνεμαν.
 Το 1904 κινείται στους δρόμους του Sibiu το 2ο ηλεκτρικό τραμ της Ευρώπης μετά από αυτό της Βιέννης.
 Εμείς ξεκινάμε με τα πόδια την περιήγησή μας στην πόλη και η γειτονιά μας φαίνεται αρκετά όμορφη, με ωραία περιποιημένα σπίτια.











 Προορισμός μας το ιστορικό κέντρο της πόλης, με τους μεγάλους πλακόστρωτους πεζόδρομους και τα πολλά μαγαζιά από όπου αγοράζουμε νοστιμότατα φρέσκα κουλούρια, που μας τα δίνουν περασμένα σε σύρμα. Στο ιστορικό κέντρο απαγορεύεται η διέλευση παντός μηχανοκίνητου μέσου και έτσι απολαμβάνουμε περισσότερο το περίπατό μας. Τα κτήρια του 17ου αιώνα είναι βαμμένα με υπέροχα χρώματα και γρήγορα φτάνουμε στην καρδιά της πόλης, την τεράστια πλατεία Piata Mare όπου και καθόμαστε για καφέ.










 Παρόλο που γνωρίζω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πιείς καφέ της προκοπής εκτός Ελλάδας, παρασύρομαι από τον κατάλογο και παραγγέλνω Frappe!! Μου έρχεται ένα όμορφο στη όψη ποτήρι με σαντιγί και διάφορα άλλα, όμως καφές δεν είναι. Δοκιμάζω την τύχη μου με κάτι ποιο απλό, αλλά πάλι τα ίδια. Συμβιβάζομαι με την ιδέα ότι καφές γιοκ και ζητάμε λογαριασμό γιατί η ώρα περνάει και έχουμε να εξερευνήσουμε τόσα τούνελ, σκάλες, γεφυράκια και κρυφά περάσματα. Ο λογαριασμός για 7 άτομα είναι 13 ευρώ και τσακωνόμαστε για το ποιος θα κεράσει.






Στη συνέχεια προχωράμε προς την γέφυρα των ψεμάτων και οτιδήποτε υπάρχει στην πορεία μας αποτελεί πλάνο για φωτογραφία.  Εντύπωση μας προκαλεί η καθαριότητα και ότι όλα είναι τακτοποιημένα και στολισμένα με λουλούδια.













 Η ώρα περνάει γρήγορα και τα στομάχια γουργουρίζουν. Στο εστιατόριο που καθόμαστε οι σπεσιαλιτέ και το κρασί που διαλέγει ο Παναγιώτης είναι υπέροχα. Λογαριασμός??? 7 ευρώ το άτομο και είμαστε έτοιμοι να κόψουμε φλέβες.
 Το βράδυ μας βρίσκει στο ξενοδοχείο να συνειδητοποιούμε γιατί ο Robert (ο ιδιοκτήτης) αποφάσισε να φύγει από την Νέα Υόρκη και να έρθει να μείνει μόνιμα στο Sibiu, όπου όπως μας λέει έχει καλύτερη ποιότητα ζωής, αφού μπορεί να πηγαίνει την κόρη του στο σχολείο και να περνάει πολύτιμες ώρες μαζί της.
 
 

Bran και Brasov.

Με απίστευτη δυσκολία, λόγω νύστας, βρίσκομαι στην τραπεζαρία για το πρωινό. Όμως είναι απαραίτητο να ξεκινήσουμε νωρίς γιατί σήμερα θέλουμε να  επισκεφτούμε το κάστρο του Δράκουλα στο χωριό Bran και το Brasov.  Φουλάρουμε υγραέριο στην γιαγιά λίγο έξω από το Sibiu και συμφωνούμε ότι είναι το καλύτερης ποιότητας υγραέριο που έχουμε βάλει στα αυτοκίνητά μας από την μέρα της εγκατάστασης. Ο δρόμος (E68) καλής ποιότητας, φροντίζει να περνάει από όλα τα χωριά και δεν μας χαλάει καθόλου αφού βλέπουμε εικόνες από το παρελθόν. Τα χωριά όμορφα, βλέπεις παιδιά να παίζουν, γυναίκες να φροντίζουν τις αυλές των σπιτιών τους και άντρες με άμαξες να προσπαθούν να προλάβουν το δικό τους deadline, χωρίς άγχος.
Εκεί κάπου μετά την πόλη Fagaras κάνουμε δεξιά προς το χωριό Zarnesti, για να γλυτώσουμε κάποια χλμ και να οδηγήσουμε σε λιγότερο γνωστές διαδρομές (73Α) προσπαθώντας να βρούμε όσο το δυνατόν αυθεντικότερες εικόνες.















 

Το κάστρο του Δράκουλα.
 

Τον 14ο αιώνα οι Σάξονες έχτισαν το κάστρο του Δράκουλα σε μια απότομη βουνοπλαγιά με σκοπό να προστατέψουν το πέρασμα του βουνού Bran από τους Τούρκους. Η επιβλητική κατασκευή με τους συμπαγείς ψηλούς τοίχους χωρίς εσωτερικές γωνίες μοιάζει με ένα τυπικό κάστρο της Τρανσυλβανίας και ελκύει πολλούς τουρίστες που νομίζουν ότι εδώ έζησε ο Δράκουλας. Στην πραγματικότητα όμως ο Vlad III Tepes, το πραγματικό πρόσωπο πίσω από τον Δράκουλα, πιθανών να πέρασε λίγες μόνο μέρες σε αυτό το μέρος και αυτές όταν ήταν φυλακισμένος της Βασιλικής οικογένειας των Hynyadi. Το ατμοσφαιρικό κάστρο αξίζει για μια επίσκεψη έτσι και αλλιώς, με τις γοτθικού στυλ πόρτες, τα κρυφά περάσματα και τις στενές σκάλες φτιαγμένες μέσα στον βράχο. Το 1920 αποτέλεσε και το σπίτι της Βασίλισσας Μαρίας της Ρουμανίας όπου διακόσμησε το κάστρο με έπιπλα κυρίως Ευρωπαϊκής προέλευσης.
 
















  Μετά από την περιήγησή μας στο κάστρο και τα μαγαζάκια με τα αντίστοιχα είδη, αγοράζουμε kurtoskalacs ή αλλιώς το κέικ της καμινάδας και αράζουμε σε μια καφετέρια για ξεκούραση. Το κέικ της καμινάδας, είναι ένα Ρουμάνικο γλυκό (συγκεκριμένα της Τρανσυλβανίας) και είναι ιδιαίτερα δημοφιλές και στην Ουγγαρία. Ουσιαστικά είναι μια κορδέλα ζύμης αρωματισμένη με γλυκά μπαχαρικά (κανέλα), τυλιγμένη γύρω από ένα ξύλινο κύλινδρο και ψήνεται στα κάρβουνα. Αφού ψηθεί πασπαλίζεται με καραμελωμένη ζάχαρη, καρύδια, αμύγδαλα ή σοκολάτα και είναι το κάτι άλλο. Συνιστάται να το αγοράσετε από κάποιον που το φτιάχνει εκείνη την στιγμή και όχι έτοιμο.







Επόμενος σταθμός το Brasov αφού περάσουμε από όμορφη διαδρομή.










BRASOV
 
Παρκάρουμε στο παρκινγκ και βλέπουμε ότι χρειάζεται να αγοράσουμε κάρτες ανάλογα με το πόσο θα κάτσουμε. Ωραία να αγοράσουμε. Το πρόβλημα είναι ότι το μηχάνημα παίρνει μόνο ψιλά και εμείς έχουμε χαρτονομίσματα. Αλλάζουμε κάποια χοντρά χαρτονομίσματα σε τοπικούς ταρίφες αλλά δεν φτάνουν. Ψάχνοντας, βρισκόμαστε σε ένα μέρος που πουλάνε εισιτήρια λεωφορείων. Προσπαθούμε να εξηγήσουμε το πρόβλημά μας στην υπάλληλο ή οποία μας κλείνει το πορτάκι στα μούτρα. Συνηθισμένοι από τέτοιες συμπεριφορές εκπλησσόμαστε όταν βλέπουμε την κοπέλα χαμογελαστή να έχει βγει έξω και να μας οδηγεί στο παρκόμετρο που είναι 100 μέτρα μακριά και να μας αλλάζει τα λεφτά που θέλουμε. Δεν μας αφήνει να βάλουμε εμείς τα ψιλά στην μηχανή, για να σιγουρευτεί ότι όλα θα πάνε καλά και μας χαιρετάει πάντα με χαμόγελο. Αυτή η συμπεριφορά είναι ο κανόνας στην Ρουμανία.
 
 Τι ωραίοι, ευγενικοί - άνθρωποι με παιδεία.
 
Το Brasov, όμορφο και αυτό, με την μεγάλη πλατεία που λέγεται Council Square και πολύ κόσμο. Η μαύρη εκκλησία βρίσκεται δύο βήματα βόρεια της πλατείας και είναι η μεγαλύτερη γοτθικού ρυθμού εκκλησία της Ρουμανίας. Επίσης έχει και το μεγαλύτερο καμπαναριό της Ρουμανίας βάρους 7 τόνων.  Το όνομά της προέρχεται από την μεγάλη φωτιά που έπιασε το 1689 όταν οι φλόγες μαύρισαν τους τοίχους της. Επίσης στο εσωτερικό της ηχεί ένα από τα μεγαλύτερα εκκλησιαστικά όργανα της Ευρώπης, χρονολογίας 1839.
 Χωρίς να μας αγχώνει τίποτα τριγυρίζουμε ως το απόγευμα, όπου και τελικά αποφασίζουμε να επιστρέψουμε στο Sibiu όπου θα φάμε εκεί για βράδυ. Αύριο έχουμε να πάμε στην πανέμορφη πόλη με όνομα Sighisoara.



















 Πρωί-πρωί το τηλέφωνο βαράει και συνειδητοποιούμε ότι μας έχει πάρει ο ύπνος.  Ντυνόμαστε με ταχύτητα μοντέλου που στο καμαρίνι της αλλάζει ρούχα βιαστικά για να ξαναβγεί στην πασαρέλα και κατεβαίνουμε για το πρωινό. H Sighisoara είναι το χωριό που γεννήθηκε ο Δράκουλας και απέχει μόλις 100χλμ από το Sibiu. Στο δρόμο μας περνάμε από την ποιο μολυσμένη πόλη της Ευρώπης την Copsa Mica και κλείνουμε τα παράθυρα μας όσο την διασχίζουμε. Το πρώτο εργοστάσιο που παρήγαγε αιθάλη (μαύρο άνθρακα) λειτούργησε εδώ από το 1936 έως το 1993 και μεταμόρφωσε ολόκληρη την πόλη ,τους ανθρώπους και τα ζώα σε μαύρα.  Το δεύτερο εργοστάσιο επεξεργασίας βαρέων μετάλλων λειτουργεί έως σήμερα και ανήκει στον Ελληνικό όμιλο επιχειρήσεων ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ ο οποίος πρόσφατα εγκατέστησε νέα φίλτρα με σκοπό την εναρμόνιση των ρύπων με τα Ευρωπαϊκά δεδομένα. Έρευνες δείχνουν ότι ο κάτοικος της Copsa Mica ζει 9 χρόνια λιγότερο από ότι οι υπόλοιποι συμπατριώτες του.
 
 
 
SIGHISOARA
 

 Μετά από 50 χιλιόμετρα φτάνουμε στην Sighisoara και από την πρώτη στιγμή μαγευόμαστε με την πόλη. Η Sighisoara είναι μια από τις ποιο όμορφες και καλύτερα διατηρημένες μεσαιωνικές πόλεις της Ευρώπης. Έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από την UNESCO και περπατώντας στα πλακόστρωτα στενά δρομάκια της είναι σαν να κάνεις ταξίδι σε μια άλλη εποχή. Εννέα πύργοι και δύο προμαχώνες έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα και ο ποιο διάσημος είναι ο πύργος με το Ρολόι, όπου και αποφασίζουμε να τον επισκεφτούμε.













Επίσης είναι και το μέρος όπου γεννήθηκε ο Vlad III Tepes, ο άνθρωπος που, από τις πράξεις του εμπνεύστηκε ο ιρλανδός Bram Stoker και έγραψε την νουβέλα DRACULA. O Δράκουλας σήμερα είναι ένα από τα ποιο αναγνωρίσιμα πράγματα στον πλανήτη.
 
 

VLAD III TEPES

Το πραγματικό πρόσωπο που κρύβεται πίσω από τον Δράκουλα είναι σίγουρα ποιο σκληρό και αιμοδιψές από τον ήρωα του Stoker . O Vlad μισούσε το ψέμα, την κλοπή και τις μοιχαλίδες σχέσεις. Ιδιαίτερο άσχημο τέλος περίμενε τον δυστυχή που είχε υποπέσει σε αυτά τα παραπτώματα ασχέτως της κοινωνικής του θέσης. Η ποιο γνωστή τιμωρία ήταν ο ανασκολοπισμός (βλέπε Αθανάσιο Διάκο), όχι όμως και η μοναδική. Έγδερνε ζωντανούς τους εχθρούς του, τους έβραζε, τους τύφλωνε, τους έκαιγε, τους έθαβε ζωντανούς. Πολλές φορές πριν τους σκοτώσει τους έκοβε τα γεννητικά όργανα, τα αυτιά ή τις μύτες και υποχρέωνε στους συγγενής τους να τα φάνε αν είχαν διαπράξει και αυτοί το ίδιο αδίκημα.
 Σκληρές πράξεις που όμως πρέπει να κριθούν με βάση τα δεδομένα της εποχής που έγιναν. Ο Vlad γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1431 και πέθανε στις 18 Δεκεμβρίου 1476 σε μάχη ενάντια στους Οθωμανούς κοντά στο Βουκουρέστι. Στο διάστημα αυτό πολέμησε για την ελευθερία της χώρας του όχι μόνο τους Τούρκους αλλά και πολλούς ευγενείς ομοεθνείς του που πίστευε ότι λόγω των προνομίων που αποκτούσαν, πρόδιδαν ένα ολόκληρο λαό και τις ηθικές του αξίες.
Στη συνείδηση των Ρουμάνων ο Vlad είναι ένας ήρωας που πολεμούσε μονάχα για τον λαό του.
 
Εμείς χαλαροί φωτογραφιζόμαστε στην προτομή του, συνεχίζουμε τις βόλτες μας και καταλήγουμε, την στιγμή που δυναμώνει η βροχή, σε μια πολύ όμορφη καφετέρια για ξεκούραση. Η λεμονόπιτα εξαιρετική μας βγάζει και πάλι από το διαιτητικό μας πρόγραμμα.










 Στην επιστροφή περίεργοι ήχοι από την βοηθητική του Παναγιώτη. Τι άλλο??? Γρασάρισμα μπιλιοφόρου βοηθητικής. 3 / 4 και αρχίζω να ανησυχώ ότι κάποια κοντινή στιγμή θα έρθει και η σειρά μου. Στο βενζινάδικο που σταματάμε για επισκευή και φουλάρισμα υγραέριο, έρχεται μια κοπέλα που ξέρει Ελληνικά και μας ρωτάει αν χρειαζόμαστε κάποια βοήθεια γιατί γνωρίζει ένα μηχανικό. Την ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον της, αλλά εμείς έχουμε τον Βαγγέλη που βάζει και πάλι τα δυνατά του, ώστε να ετοιμαστούμε γρήγορα-γρήγορα γιατί έχουμε ραντεβού με τον Mihai , τον πρόεδρο του Sibiu Off Road Club, να τον γνωρίσουμε και να μας δώσει την αυριανή μας διαδρομή στην Transalpina.
 Ο Mihai έρχεται με τον πετρελαιοκίνητο Land Cruiser του και η ώρα περνάει γρήγορα με συζήτηση γύρω από το Off-road και τις εκδρομές. Παράλληλα μας φτιάχνει, σε χρόνο ρεκόρ, μια διαδρομή που θα μας περάσει από ένα κομμάτι της Transalpina και θα συνεχίσουμε σε ένα κομμάτι ποιο Off-road που θα μας ξαναφέρει και πάλι προς το Sibiu. Τα συνολικά χλμ 250 και είναι σίγουρο το 12ώρο.
 


Τέλος 2ου  μέρους

Πληροφορίες

Αναγνώστες