Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

DracuLADA 2010 3ο μέρος


Μέρος 3ο
 
Στο 1ο μέρος της εκδρομής μας στην Τρανσυλβανία ταξιδέψαμε οδικώς από την Αθήνα και μετά από μια διανυκτέρευση στην Σόφια φτάσαμε στο Sibiu, την βάση των εξορμήσεων μας στην Τρανσυλβανία.
Στο 2ο μέρος, επισκεφτήκαμε το Sibiu, το χωριό Bran με το κάστρο του Δράκουλα, το Brasov και την υπέροχη Sighisoara, το μέρος που γεννήθηκε ο Vlad III Tepes ή όπως τον γνωρίζουμε μέσα από την νουβέλα του Stoker, ο Δράκουλας.
 
 

Transalpina (DN67C)

Η επόμενη μέρα μας βρίσκει νωρίς το πρωί στα αυτοκίνητά μας, έχοντας πρώτα φροντίσει να αρπάξουμε όσες προμήθειες μπορούμε από το πρωινό του ξενοδοχείου και ελπίζουμε ο Robert να μην παρακολουθεί τα βίντεο από τις κρυφές κάμερες.
 Διασχίζουμε τον δρόμο (Ε81) για Sebes και κάνουμε αριστερά στην Saliste για μια ποιο σύντομη διαδρομή για το Sugag από όπου και ξεκινάει η Transalpina (DN67C).













 Η Transalpina, γνωστή και ως ο δρόμος του Βασιλιά, είναι μη προσπελάσιμη τους περισσότερους μήνες του χρόνου λόγο χιονιού. Περνάει από το μεγαλύτερο υψόμετρο από κάθε άλλο δρόμο στη Ρουμανία, συγκεκριμένα στο πέρασμα Urdele στα 2145 μέτρα πάνω από την θάλασσα και είναι μια από τις διαδρομές που πρέπει να κάνει κάποιος τουλάχιστον μια φορά στην ζωή του. Τελευταία γίνονται μεγάλες προσπάθειες ώστε να ασφαλτοστρωθεί όλη η διαδρομή και να χάσει ένα σημαντικό μέρος της ομορφιάς της.
 Στα πρώτα μας χιλιόμετρα περνάμε από μεγάλα κομμάτια με άσφαλτο που διαδέχονται από ποιο μικρά χωμάτινα κομμάτια και ούτο καθ’ εξής. Είμαστε ακόμη σε χαμηλό υψόμετρο και από εδώ και πέρα μπαίνουμε στο βασίλειο των βουνών. Αφήνουμε πίσω μας το τελευταίο κομμάτι  πολιτισμού, οδηγούμε μέσα σε δάση και είναι η καλύτερη αρχή που μπορούμε να φανταστούμε. Μια μικρή στάση επιβάλλεται για μερικές αναζωογονητικές ανάσες οξυγόνου και μερικές γουλιές καφέ.
 













 Η πρώτη τεχνητή λίμνη που προσεγγίζουμε ονομάζεται Tau και η δεύτερη και μεγαλύτερη είναι πάλι τεχνητή, ονομάζεται OASA Mica.  Σε όλη την διαδρομή τα πανύψηλα δέντρα, που βρίσκονται και στις δύο μεριές του δρόμου, μας απειλούν με στρίμωγμα και έχουμε την εντύπωση ότι οδηγούμε σαν σε ένα πράσινο τούνελ που είναι έτοιμο να μας καταπιεί.

















Ο δρόμος αφού ανεβαίνει κάποιο υψόμετρο μας οδηγεί σε ένα παραπόταμο του Olt και είναι νωρίς το μεσημέρι. Οπότε τι καλύτερο από ένα πικ νικ δίπλα στο ποτάμι??? Έτσι και αλλιώς από εδώ και πέρα θα περάσουμε στο αλπικό κομμάτι της διαδρομής μας. Στην πραγματικότητα, μόλις τώρα αρχίζει το ποιο θεαματικό μέρος της πορείας μας στην βασιλική οδό.







 Τα υφαρπαγμένα φαγώσιμα από το πρωινό του ξενοδοχείου, μαζί με κάποια δικά μας και τον ήχο από τα νερά που τρέχουν είναι ο καλύτερος συνδυασμός για το μεσημεριανό μας. Όμως αν και το μέρος είναι πανέμορφο και προσφέρεται για διανυκτέρευση, εμείς δεν κρατιόμαστε να περάσουμε και άλλο χρόνο εδώ και μαζευόμαστε, για το αλπικό κομμάτι που μας έχει χαράξει ο Mihai. Μετά από λίγα χλμ βρισκόμαστε να σκαρφαλώνουμε κυριολεκτικά το βουνό και δεν αργούμε να φτάσουμε σε πρωτόγνωρα για εμάς υψόμετρα. Εδώ η φύση μας ανταμείβει με απίστευτη γενναιοδωρία δίνοντας μας εικόνες που μας κόβουν την ανάσα. Το πράσινο του γρασιδιού με το καθαρό μπλε του ουρανού και η απόλυτη ησυχία μας κάνουν να φανταζόμαστε πως ήταν ο κόσμος  κατά της πρώτες μέρες της δημιουργίας του. 
Στον στενό δρόμο, ένα σκαλοπάτι ουσιαστικά στην πλαγιά, έχουμε από την μία πλευρά το βουνό και από την άλλη την άβυσσο και μοιάζει να γλιστράμε σαν τον άνεμο που σίγουρα εδώ πάνω θα λυσσομανάει με απίστευτες εντάσεις.
















 Σε κάποιο σημείο και πριν αρχίσουμε να κατηφορίζουμε για το ποιο δύσκολο κομμάτι off-road, το GPS μας δείχνει υψόμετρο 2000 μέτρα!!!  Εκεί που νομίζουμε ότι τα έχουμε δει όλα και κυριολεκτικά είμαστε στα ουράνια, βρισκόμαστε στην κατάβασή μας να κάνουμε ένα από τα καλύτερα off-road κομμάτια της ζωή μας. Όχι δύσκολο, αλλά με μεγάλη ποικιλία διαφορετικών τερέν μέσα σε δάση, χορταριασμένους δρόμους, κομμάτια με νεροφαγώματα, σκέτη απόλαυση για τον τυχερό κάτοχο τετρακίνητου οχήματος που θα βρεθεί εδώ. Αν δεν είχαμε τον Ozi με τους χάρτες και την διαδρομή από τον Mihai, είναι σίγουρο ότι θα βρισκόμασταν ακόμη εκεί, ψάχνοντας τον κανονικό δρόμο που θα νομίζαμε ότι είχαμε χάσει.























 Κάπου εκεί στην διαδρομή ο Βαγγέλης (ο διάσημος πλέον μηχανικός μας) αφαιρεί το δεξί μπροστινό αμορτισέρ από το Niva του Παναγιώτη, αφού έχει σπάσει η πάνω βάση του και το μόνο που προσφέρει ποια είναι ένας ενοχλητικός θόρυβος.






 Βγαίνουμε στον κεντρικό δρόμο και στο χωριό Voinesa, χορτασμένοι ποια από τοπία και εκτός δρόμου οδήγηση όμως η ώρα έχει περάσει. Έτσι αποφασίζουμε να μην ακολουθήσουμε την χωμάτινη και ποιο σύντομη διαδρομή που έχουμε στο πλάνο μας (60χλμ) αλλά να κάνουμε ένα ποιο μεγάλο και σίγουρο ασφάλτινο κύκλο (100χλμ), που θα μας ξαναπεράσει από τον εκπληκτικής ομορφιάς δρόμο που είχαμε κάνει όταν ανεβαίναμε στο Sibiu (Ε81).
 Ζαλισμένοι από την υπερβολική δόση τοπίων και την πολύωρη οδήγηση, κάνουμε το μοναδικό λάθος πλοήγησης του ταξιδιού μας. Δεν το καταλαβαίνουμε όμως και συνεχίζουμε μέσα στην καλή χαρά προς την αντίθετη κατεύθυνση και το Petrosani. Στην πορεία μας αντί για χωριά βλέπουμε μια μεγάλη λίμνη και προσπαθούμε να βρούμε δρόμο ώστε να φτάσουμε στην όχθη της.  Όλα κυλάνε υπέροχα πλην του ότι έχουμε κάνει περίπου 50χλμ και το Sibiu απομακρύνεται από εμάς αντί να πλησιάζει.











 Εκεί, στην όμορφη λίμνη, καταλαβαίνουμε ότι η ποιο κοντινή απόσταση από εδώ που βρισκόμαστε για το ξενοδοχείο είναι πλέον 145 χλμ. Άρα θέλαμε 100χλμ αν δεν κάναμε το λάθος, έχουμε κάνει καμιά 50αριά??? και τώρα θέλουμε άλλα 145χλμ και θα πρέπει να περάσουμε και πάλι την Transalpina, αλλά νύχτα αυτή την φορά. Εγκεφαλικό!!!! Τουλάχιστον έχουμε το, ας πούμε, ασφάλτινο κομμάτι της και δύο ζευγάρια καλούς προβολείς που φτιάξαμε με τον Βαγγέλη ειδικά για αυτό το ταξίδι.
 Στο ξενοδοχείο μας φτάνουμε πτώματα ποια από την κούραση και πέφτουμε ξεροί για ύπνο γιατί …(μαντέψτε)… αύριο έχουμε και πάλι πρωινό εγερτήριο καθώς θα πρέπει να κάνουμε check-out από το ξενοδοχείο για να πάμε στο Βουκουρέστι μέσω Transfagarasan, αφού πρώτα βρούμε ένα μέρος να επισκευάσουμε το αμορτισέρ του Παναγιώτη που τεμπελιάζει στο πορτ-μπαγκαζ.
 
Την επομένη το πρωί μαθαίνουμε ότι υπάρχει ένας καλός μάστορας λίγο έξω από το Sibiu και αποφασίζουμε να τον επισκεφτούμε. Στο συνεργείο μας επισκευάζουν με τον καλύτερο τρόπο την βάση του αμορτισέρ και αλλάζουν ένα φίλτρο υγραερίου στον Βαγγέλη που είχε διαρροή. Έτσι ξεκινάμε με 3 ώρες καθυστέρηση με κατεύθυνση το Brasov, και φουλάρουμε με υγραέριο στο βενζινάδικο της γιαγιάς. Στο χωριό Cartisoara στρίβουμε δεξιά και ακολουθούμε τις ταμπέλες για Pitesti και μπροστά μας έχουμε τα βουνά Fagaras με την υψηλότερη κορυφή της Ρουμανίας Moldoveanu στα 2544 μέτρα. Ναι οδηγάμε στα πρώτα χιλιόμετρα του Transfagarasan!!!!
 

 
Transfagarasan (DN7C)

 Έστω σου δίνεται η δυνατότητα να οδηγήσεις ένα από τα κορυφαία αυτοκίνητα που έχουν παραχθεί και ψάχνεις να βρεις την κατάλληλη διαδρομή που να ανταπεξέρχεται κατά κάποιο τρόπο στην αξία του αυτοκινήτου. Το Transfagarasan θα πρέπει σίγουρα να συμπεριληφθεί στην λίστα με τις διαδρομές αυτές. Ο δεύτερος υψηλότερος ασφαλτοστρωμένος δρόμος της Ευρώπης (ψηλότερο σημείο τα 2034 μέτρα) δεν εντυπωσιάζει μόνο με το υψόμετρο που περνάει. 90 χιλιόμετρα με διαδοχικές αμέτρητες στροφές όλων των ειδών, τα περισσότερα τούνελ από οποιοδήποτε άλλο δρόμο στην Ρουμανία, οι γέφυρες, οι καταρράκτες  και η ανεμπόδιστη θέα, συνθέτουν μια πρόκληση για αυτοκίνητα και οδηγούς, κυρίως όταν ο καιρός δεν είναι καλός (Πολλές φορές χιονίζει ακόμα και τον Αύγουστο). Ο δρόμος κατασκευάστηκε μεταξύ 1970 και 1974 με εντολές του Τσαουσέσκου και στοίχισε την ζωή σε πολλούς ανθρώπους που δούλευαν υπό αντίξοες συνθήκες.
 Ξετυλίγουμε γρήγορα την συσκευασία δώρου που κάνουμε στα NIVA μας, σκαρφαλώνοντας 1000 μέτρα σε μόλις 30 χλμ. Πολλές φορές συναντάμε σύννεφα στο δρόμο μας και μερικές κακοποιημένες χιονούρες. Ξεπερνάμε για μια ακόμη φορά τα 2000 μέτρα και το σκηνικό αλλάζει εντελώς μετά το μεγαλύτερο σε μήκος και θεοσκότεινο τούνελ της Ρουμανίας μήκους 887 μέτρων και πλέον έχουμε μπροστά μας την κοιλάδα Arges. Μετά από 27 χλμ μπαίνουμε σε δάσος και κάπου εκεί κάνουμε την μεσημεριανή μας στάση για φαγητό δίπλα σε ένα ποτάμι. Δυστυχώς ο χρόνος που χάσαμε για τις επισκευές στο συνεργείο μας στοίχισε την βόλτα με το τελεφερίκ και την επίσκεψη στην λίμνη Balea σε υψόμετρο 2034 μέτρα. Αυτό ουσιαστικά δεν μας χαλάει καθόλου. Όλοι ξέρουμε μέσα μας ότι εδώ θα ξαναβρεθούμε κάποια στιγμή και θα θέλουμε να δούμε κάτι καινούργιο.






























 Μετά από το φαγητό και την απαραίτητη χαλάρωση συνεχίζουμε περνώντας την λίμνη Vidraru και περνάμε ένα από τα ψηλότερα φράγματα με ύψος 165 μέτρα!!! (διπλάσιο σε ύψος από το φράγμα της λίμνης Πλαστήρα) και η διαδρομή συνεχίζει να είναι εντυπωσιακή. Λίγο πριν βγούμε σε ποιο πεδινά κομμάτια κάνουμε μια μικρή στάση για καφέ και συνεχίζουμε την πορεία μας για το Βουκουρέστι, όπου και φθάνουμε στο ξενοδοχείο μας αργά το βράδυ. Με τις τελευταίες μας αντοχές κάνουμε μια βόλτα μέχρι το ¨Σπίτι του λαού¨ δηλαδή το παλάτι του Τσαουσέσκου που φωτίζεται υπέροχα το βράδυ. Εδώ στον μεγάλο χώρο – πάρκινγκ επικρατεί ησυχία,  το μέρος σου δίνει μια πολύ καλή ενέργεια και παρόλη την κούραση καθόμαστε αρκετή ώρα.

















Palace of Parliament
 
 Η σημερινή μέρα είναι αρκετά φορτωμένη. Έχουμε στο πρόγραμμα μας να επισκεφτούμε το παλάτι του Τσαουσέσκου, να κάνουμε μια βόλτα σε ένα πάρκο που υπάρχει εκεί κοντά και να ταξιδέψουμε για την Σόφια. Τρώμε πλούσιο πρωινό γιατί δεν ξέρουμε πότε θα έχουμε την ευκαιρία να ξανά-φάμε και μπαίνουμε στα αυτοκίνητα μας. Η απόσταση είναι μικρή και παρκάρουμε όπως χθες στο πάρκινγκ μπροστά από το παλάτι.
 4 Μαρτίου 1977 21:20 το βράδυ. Ένας σεισμός 7.2 ρίχτερ σκοτώνει 1500 ανθρώπους, αφήνει αμέτρητους τραυματίες και κατεδαφίζει 35.000 κτήρια σε όλη την Ρουμανία. 33 μεγάλα κτήρια στο κέντρο του Βουκουρεστίου ισοπεδώνονται και ο Τσαουσέσκου αναβάλει το ταξίδι του για  την Νιγηρία. Ο σεισμός γίνεται το ερέθισμα στο μυαλό του Νάρκισσου δικτάτορα να επιδείξει την μεγαλομανία του, παραγγέλνοντας στην 30χρονη τότε αρχιτέκτονα Anca Petrescu να σχεδιάσει το γιγαντιαίο παλάτι του, που θα χτιστεί στην θέση των  κατεδαφισμένων κτηρίων.
 Το παλάτι έχει διαστάσεις 270 μέτρα μήκος, 240 μέτρα πλάτος, 86 μέτρα ύψος και 92 μέτρα βάθος κάτω από την γη!!!! Έχει 1.100 δωμάτια, 2 υπόγεια πάρκινγ και 12 ορόφους. Επίσης έχει άγνωστο αριθμό από υπόγεια επίπεδα (τουλάχιστον 8) και μυστικές διαδρομές.
 Σχεδόν σε όλη την κατασκευή χρησιμοποιήθηκαν υλικά που προέρχονται από την Ρουμανία. 1.000.000 κυβικά μέτρα μάρμαρο από την Τρανσυλβανία (χρησιμοποιήθηκε όλο το ειδικό κόκκινο μάρμαρο που υπάρχει στην Ρουμανία), 3.500 τόνους κρύσταλλο για τους 480 πολυέλαιους, τα 1409 φώτα οροφής και τους καθρέπτες, 700.000 τόνους χάλυβα και ορείχαλκο, 900.000 κυβικά μέτρα ξυλείας και 200.000 τετραγωνικά μέτρα χαλιά. Το παλάτι έχει φυσικό αερισμό, είναι ικανό να αντέξει πολύ μεγάλους σεισμούς, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πυρηνικό καταφύγιο και είναι το ασφαλέστερο μέρος της Ρουμανίας (και όχι μόνο).
 Για την κατασκευή του 2ου μεγαλύτερου κτηρίου στον κόσμο, μετά το Πεντάγωνο στις ΗΠΑ, χρειάστηκε να δουλέψουν νυχθημερόν με βάρδιες 20.000 εργάτες. Για την χρηματοδότηση του έργου ο Τσαουσέσκου δημιούργησε τεράστιο εξωτερικό χρέος στην χώρα του. Για να εξοφλήσει το χρέος αυτό που δημιούργησε στον λαό του, έκανε εξαγωγή σχεδόν στο σύνολό τους τα προϊόντα από τις βιομηχανικές και γεωργικές δραστηριότητες και επέβαλε δελτίο για το φαγητό των πολιτών. Οι διακοπές του ρεύματος και του φυσικού αερίου για την θέρμανση έγιναν καθημερινό φαινόμενο. Αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα το 1989, μετά από 5 χρόνια από την μέρα που ξεκίνησαν τα έργα, να γίνει επανάσταση και ο Τσαουσέσκου να προσπαθήσει να αποδράσει με ελικόπτερο από το Βουκουρέστι και να συλληφθεί στην Targoviste. Καταδικάστηκε σε θάνατο από στρατιωτικό δικαστήριο που στήθηκε επί τόπου και εκτελέστηκε μαζί με την γυναίκα του ανήμερα Χριστουγέννων.
 Βγάζουμε εισιτήρια για την πλήρη ξενάγηση που κρατάει 2:30 ώρες και θα δούμε το 10% αυτού του αριστουργήματος που έχτισαν οι Ρουμάνοι, προσπαθώντας να σβήσουμε από το μυαλό μας αυτόν που το παράγγειλε. Το παλάτι είναι πολύ εντυπωσιακό και δείχνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον πραγματικό πλούτο της Ρουμανίας, το μάρμαρο, το ξύλο, την πέτρα και την αρχιτεκτονική.






















Βουκουρέστι
 
 Εντυπωσιασμένοι από το παλάτι αποφασίζουμε να κάνουμε μια επίσκεψη σε ένα από τα πολλά πάρκα που υπάρχουν στο Βουκουρέστι και να χαλαρώσουμε κάνοντας ένα όμορφο περίπατο, βαρκάδα στην λίμνη και να πιούμε ένα καφέ πριν την αναχώρησή μας για την Σόφια. Δυστυχώς δεν έχουμε τον χρόνο να κάνουμε μια βόλτα με τα αυτοκίνητα μας στους κεντρικούς δρόμους της πόλης και παίρνουμε την σύντομη οδό για τα σύνορα αφού φουλάραμε υγραέριο. 

















  Η συνέχεια έχει διανυκτέρευση και πάλι στην Σόφια στο ίδιο ξενοδοχείο και η επόμενη μέρα μας βρίσκει να περνάμε τα σύνορα και να φτάνουμε αργά το βράδυ στα σπίτια μας μετά από 4.000 περίπου χιλιόμετρα και απίστευτες εικόνες στην μνήμη μας.
Η Ρουμανία μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις και είμαστε βέβαιοι ότι πήραμε την καλύτερη απόφαση να μην αναλωθούμε μόνο σε off-road κομμάτια, αλλά να γνωρίσουμε τις πόλεις, τα χωριά, τους ανθρώπους και την ιστορία της χώρας αυτής. Είναι σίγουρο ότι κρύβονται  πολλοί ακόμη θησαυροί σε αυτό το ευλογημένο και ιδιαίτερο μέρος της Ευρώπης και  που ελπίζουμε ότι θα εξερευνήσουμε στο μέλλον. Ένα μέρος με πολλά βουνά, δάση, λίμνες, απειλητικά κάστρα, επιβλητικά φρούρια, μεσαιωνικές πόλεις, λύκους, αρκούδες (και μάλιστα ιδιαίτερα άγριες), γεράκια, κάρα με άλογα και αγρότες, χωριά χαμένα στον χρόνο. Η Τρανσυλβανία αποτελεί την καλύτερη απόδραση από τον πυρετώδη και αγχωτικό ρυθμό ζωής της ¨σύγχρονης¨ κοινωνίας. Είναι ένα μέρος που είναι αδύνατον να βιαστείς, θα πρέπει να πάρεις τον χρόνο σου και να πας με τους ρυθμούς της.
Η Ρουμανία έχει να προσφέρει κάτι στον καθένα – όχι μόνο βρικόλακες.





2 σχόλια:

  1. Το τρίτο μέρος ήταν και το καλύτερο.Πολύ καλές φωτο ,ωραίο στήσιμο ,με πήγες πίσω ,εκεί.Μπράβο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. We are happy to see that people can visit Romania not only for vampires ;).... So glad to see you left Romania with a good impression an you felt good here.

    Well done! Great blog and beautiful cars. The mountains, the woods and the roads need more people like you.

    All the best and cheers from Romania!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πληροφορίες

Αναγνώστες