Χρόνια πολλά, ευτυχισμένος o νέος χρόνος!!!
Τις γιορτινές αυτές μέρες και συγκεκριμένα το διάστημα 24/12 – 2/1/2009 βρεθήκαμε με τον Άκη βόρεια Ελλάδα, με πολύ ποιο χαλαρό πρόγραμμα από όσο συνηθίζουμε. Η δική μου βάση για όσο ήμασταν Ελλάδα ήταν η Μικρόπολη ενώ του Άκη ο Βώλακας όπου είναι και το ποιο κοντινό χωριό στο χιονοδρομικό κέντρο του Φαλακρού.
24/12 λοιπόν και ανηφορίζουμε για Σέρρες. Εκεί κάνουμε μια στάση για μεσημεριανό μαγειρευτό φαγητό και συνεχίζουμε προς Εμμανουήλ Παππά και μέσω χωμάτινης και απολαυστικής διαδρομής καταλήγουμε Μικρόπολη.
Την επόμενη μέρα πήγαμε στο χιονοδρομικό για …καφέ αφού το χιονοδρομικό δεν είχε ανοίξει λόγο έλλειψης χιονιού!! Η χαζομάρα μας ήταν ότι πληρώσαμε 6 ευρώ το άτομο για να ανέβουμε με το 4θέσιο lift ενώ μπορούσαμε να ανέβουμε άνετα με τα αυτοκίνητα. Θεωρώ ότι τα 6 ευρώ είναι κλοπή.
Το βράδυ παρακολουθήσαμε συναυλία από μαθητές στην ονειρούπολη Δράμας.
Την επόμενη μέρα και αφού φάγαμε ωραιότατες μπουγάτσες στην Δράμα, ανηφορίσαμε προς ταξιάρχες και κυρίως από χωματόδρομους και παράλληλα με τον Νέστο βγήκαμε στο Παρανέστι και φουλάραμε τα ντεπόζιτά μας. Προορισμός ο καταρράκτης Τραχωνίου ή Λειβαδίτης.
Ο καταρράκτης φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία (δυστυχώς αυτή την περίοδο δεν έχει νερό) και είναι ο ψηλότερος στην Ευρώπη (50 μέτρα). Το μέρος είναι απίθανο και μείναμε εκεί μέχρι αργά το απόγευμα αφού φάγαμε κιόλας. Ο γυρισμός έγινε βράδυ ποια με τους προβολείς (μάλλον το δυναμό) να δουλεύουν υπερωρίες. Αυτό βέβαια θα το πληρώναμε την επόμενη μέρα.
Επόμενη μέρα λοιπόν και το πρόγραμμα έχει την κλασική πλέον διαδρομή Δράμα – Σιδηρόνερο – Δασικό χωριό Ελατιάς – Δάσος Σήμυδας – Ποταμοί – Βώλακας.
Στην διαδρομή προς Σιδηρόνερο είχαμε την τύχη να θαυμάσουμε τα παρακάτω ζώα:
Από το πρωί μου αχνό-άναβε το λαμπάκι της μπαταρίας και το βολτόμετρο έδειχνε γύρω στα 11.5V. Τι λέγαμε για το προηγούμενο βράδυ??? Τέλος πάντων συνεχίζουμε κανονικά και …βλέπουμε.
Κάπου σε αυτή τη διαδρομή το δυναμό παρέδωσε πνεύμα. Φυσικά δεν πτοούμαστε καθόλου και το αλλάζουμε:
Και… συνεχίζουμε:
Και φυσικά στάσεις για τσίπουρο και …σούπα!!!
Η επόμενη μέρα είχε επίσκεψη στο σπήλαιο του Μαρά που αξίζει να το επισκεφθεί όποιος βρεθεί στην περιοχή. Μετά βόλτα στην Δράμα και το μεσημεράκι μίνι εκδρομή στο καστανόδασος πάνω από την Μικρόπολη. Το χιόνι που βρήκαμε μόλις 5χλμ από το χωριό μου δεν το βρήκαμε πουθενά αλλού:
Η Μικρόπολη από ψηλά:
Εκεί κοντά και σε φανταστική τοποθεσία υπάρχουν και δύο καταφύγια όπου μπορεί όποιος θέλει να περάσει το βράδυ του. Εμείς συναντήσαμε εκεί δύο ξυλοκόπους όπου μένανε προσωρινά εκεί.
Την αλλαγή του χρόνου είχαμε προγραμματίσει να την κάνουμε στο φημισμένο Bansko στην Βουλγαρία, μια επιλογή που αποδείχθηκε πολύ καλή. Έτσι μαζέψαμε τα πράγματά μας και μέσω Νευροκοπίου και τελωνείου Εξοχής περάσαμε στην γείτονα χώρα:
Τα πρώτα χωριά μετά τα σύνορα είναι πολύ φτωχά και χαρακτηριστική απόδειξη είναι ότι στα περισσότερα από αυτά ο μόνος ασφαλτοστρωμένος δρόμος είναι ο κεντρικός. Δεξιά και αριστερά λάσπη και χώμα.
Κάτι που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι όπου υπήρχαν πυλώνες και πέρναγαν καλώδια ρεύματος είχαν κόψει τα δέντρα από κάτω και δεξιά αριστερά ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος πυρκαγιάς. Αυτό για να μην μας παραμυθιάζουν ότι όλες οι φωτιές μπαίνουν από οικοπεδοφάγους, Τούρκους και Αλβανούς εμπρηστές.
Ο προορισμός μας:
Αφού βολευτήκαμε στο δωμάτιο που είχαμε κλείσει από Αθήνα, κάναμε μια βόλτα με τα αυτοκίνητα στην βάση του χιονοδρομικού. Τα δωμάτια μας στοίχισαν 200 για τρεις διανυκτερεύσεις και το ξενοδοχείο ήταν 3 αστέρων.
Το απόγευμα αλλάξαμε λεφτά και βγάλαμε ημερήσιες κάρτες για σκι με 25 ευρώ το άτομο. Βέβαια από την παρέα μόνο η Κωνσταντίνα του Άκη κάνει σκι. Εμείς θα κάναμε βόλτες στα λιφτ.
Στο Bansko υπάρχει ένα βασικό Lift που το λένε Γόνδολα το οποίο ξεκινάει από το κέντρο της πόλης και μετά από 6χλμ και 25 λεπτά σε ανεβάζει στην βάση του χιονοδρομικού όπου φαίνεται στις προηγούμενες φωτογραφίες. Από εκεί ανάλογα το επίπεδο του καθένα υπάρχουν άλλα lift που σε πάνε σε διαφορετικές πίστες στο βουνό.
Αν και είχε καταπληκτική μέρα, το κρύο εκεί πάνω ήταν τσουχτερό. Ο Άκης με τα ρούχα που είχε κατέβει στο κέντρο τις τελευταίες μέρες με τα επεισόδια.
Κάτω δεξιά φαίνεται το Bansko.
Εδώ καθόμαστε σε υψόμετρο 2535μ.
Το ίδιο βράδυ ήταν και η αλλαγή του χρόνου. Στα περισσότερα ξενοδοχεία σε υποχρέωναν για βραδινό gala με τιμές από 55ευρώ και πάνω το άτομο. Το δικό μας ξενοδοχείο δεν είχε τέτοια συμφωνία και έτσι βγήκαμε στο κέντρο για να δούμε που θα κάναμε την αλλαγή. Βλέπαμε συνεχώς παρέες από Βούλγαρους να κρατάνε μπουκάλια με ποτά και να κατευθύνονται κάπου. Προφανώς δεν πήγαιναν επίσκεψη και έτσι τους ακολουθήσαμε. Με το που μπήκαμε στην παλιά πόλη, με τις πολλές MEHANA (ταβέρνες) άλλαζε ο χρόνος και άρχισαν να σκάνε τα βεγγαλικά. Τι βεγγαλικά δηλαδή αφού έβλεπες από σαϊτες μέχρι ρουκέτες και κάτι δυναμίτες σε μέγεθος μπουκαλιού 1,5 λίτρου. Καλά για τα πυροτεχνήματα με τα πολλά χρώματα δεν το συζητάω. Και όλα αυτά δίπλα σου. Αυτό κράτησε τουλάχιστον 20’ σε τρελούς ρυθμούς. Μετά βγήκαν με κάτι όργανα και άρχισαν να χορεύουν μέσα στα στενά. Το -8 που θα είχε σίγουρα εκείνη την ώρα έγινε +20. Προσωπικά ήταν η καλύτερη αλλαγή χρόνου που έχω κάνει στην ζωή μου. Με το που ηρέμησαν λίγο τα πράγματα εκεί φύγαμε και πήγαμε σε μια μεγάλη DISCO που έπαιζε ζωντανή μουσική. Δεν υπήρχε είσοδος και η μπύρα έκανε 2,5 ευρώ. Στην επιστροφή νόμιζα ότι χάλασε το θερμόμετρό μου αλλά αυτό έδειχνε σωστά . -10,8 βαθμούς.
Την επόμενη μέρα επισκεφτήκαμε ένα μοναστήρι με όνομα RILA που βρίσκεται στην ομώνυμη οροσειρά που είναι και η μεγαλύτερη της Βουλγαρίας. Κατασκευάστηκε τον 10ο αιώνα και είναι το μεγαλύτερο μοναστήρι της Βουλγαρίας και ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της χώρας. Η οροσειρά φαίνεται σε αυτή την φωτογραφία:
Δυστυχώς κάποτε τα ωραία τελειώνουν και έφτασε η μέρα της επιστροφής. Τα πάντα ήταν άσπρα από την βραδινή χιονόπτωση:
Λίγο πριν το Σιδηρόκαστρο κάναμε μασάζ στα Δημοτικά λουτρά Σιδηροκάστρου. Προτείνω αν βρεθείτε εκεί να έχετε κλείσει ιδιωτική πισίνα υδρομασάζ. Το νερό είναι θερμομεταλλικό και θα φύγετε 20 κιλά ελαφρύτεροι. Μετά εμείς πήγαμε στην Ασπροβάλτα όπου θα μέναμε το βράδυ σε Θείο μου και θα επιστρέφαμε την επομένη. Ο Άκης με την Κωνσταντίνα γύρισαν απευθείας Ερέτρια.
Λίγα λόγια για το Bansko. Το Bansko είναι πλέον μια πόλη με πολλά και μεγάλα ξενοδοχεία. Κέντρο όλων το Kempinski από όπου ξεκινάει και η γόνδολα. Αν κάνετε σκι θα πρέπει να βρίσκεστε εκεί πολύ νωρίς γιατί μετά δημιουργείται μεγάλη ουρά. Οι τιμές είναι καλές και οι άνθρωποι αρκετά φιλόξενοι και πολλοί από αυτούς μιλάνε κανονικά Ελληνικά. Επίσης και σε πολλά μαγαζιά θα βρείτε κατάλογους στα Ελληνικά. Δεν υπάρχει θέμα ασφάλειας καθώς το μέρος είναι γεμάτο Porsche και Mercedes και δεν θα πειράξει κανείς το Niva σας. Εγώ δεν έβγαλα ποτέ την κεραία από το CB (φυσικά ούτε το cb) και μάλιστα ένα βράδυ το ξέχασα και ξεκλείδωτο. Κάνει πολύ κρύο. Το -8 είναι κανόνας και θα πρέπει να εφοδιαστείτε με ζεστά ρούχα. Ισοθερμικά εσώρουχα και σκελέες θα πρέπει να έχουν θέση στις βαλίτσες σας. Με σκέτο τζιν δεν θα ήταν καλή ιδέα να βγείτε βόλτα. Όσοι κάνετε σκι θα βγάλετε κάρτα από τα γκισέ κοντά στο Kempinski και θα βρείτε εκεί να νοικιάσετε ό,τι εξοπλισμό θέλετε. Μέρα νύχτα τα φώτα θα πρέπει να τα έχετε αναμμένα και να σέβεστε τα όρια ταχύτητας. Έτσι δεν θα έχετε πρόβλημα να κάνετε και ποιο μακρυνά ταξίδια. Εμείς θέλαμε να επισκεφθούμε την Φιλιππούπολη (Plodvid) αλλά θα έπρεπε να κάνουμε πολύ μεγάλο κύκλο και χλμ γιατί ένας ποιο σύντομος δρόμος ήταν κλειστός. Από Αθήνα μπορείτε να βρίσκεστε στο Bansko σε 11 ώρες χωρίς την ψυχή στο στόμα και με μια μεγάλη στάση για φαγητό. Φυσικά θα περάσετε Βουλγαρία από Προμαχώνα. Από εκεί που επιστρέψαμε Ελλάδα εμείς. Ένας ποιο ξεκούραστος τρόπος είναι να πάτε αεροπορικώς Σόφια και από εκεί να νοικιάσετε αυτοκίνητο ή να πάρετε το τρένο. Θα συνιστούσα τρένο στην περίπτωση που έχετε κλείσει δωμάτιο στο Kempinski ή κάπου πολύ κοντά και το μόνο που θέλετε να κάνετε είναι σκι.
Τις γιορτινές αυτές μέρες και συγκεκριμένα το διάστημα 24/12 – 2/1/2009 βρεθήκαμε με τον Άκη βόρεια Ελλάδα, με πολύ ποιο χαλαρό πρόγραμμα από όσο συνηθίζουμε. Η δική μου βάση για όσο ήμασταν Ελλάδα ήταν η Μικρόπολη ενώ του Άκη ο Βώλακας όπου είναι και το ποιο κοντινό χωριό στο χιονοδρομικό κέντρο του Φαλακρού.
24/12 λοιπόν και ανηφορίζουμε για Σέρρες. Εκεί κάνουμε μια στάση για μεσημεριανό μαγειρευτό φαγητό και συνεχίζουμε προς Εμμανουήλ Παππά και μέσω χωμάτινης και απολαυστικής διαδρομής καταλήγουμε Μικρόπολη.
Την επόμενη μέρα πήγαμε στο χιονοδρομικό για …καφέ αφού το χιονοδρομικό δεν είχε ανοίξει λόγο έλλειψης χιονιού!! Η χαζομάρα μας ήταν ότι πληρώσαμε 6 ευρώ το άτομο για να ανέβουμε με το 4θέσιο lift ενώ μπορούσαμε να ανέβουμε άνετα με τα αυτοκίνητα. Θεωρώ ότι τα 6 ευρώ είναι κλοπή.
Το βράδυ παρακολουθήσαμε συναυλία από μαθητές στην ονειρούπολη Δράμας.
Την επόμενη μέρα και αφού φάγαμε ωραιότατες μπουγάτσες στην Δράμα, ανηφορίσαμε προς ταξιάρχες και κυρίως από χωματόδρομους και παράλληλα με τον Νέστο βγήκαμε στο Παρανέστι και φουλάραμε τα ντεπόζιτά μας. Προορισμός ο καταρράκτης Τραχωνίου ή Λειβαδίτης.
Ο καταρράκτης φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία (δυστυχώς αυτή την περίοδο δεν έχει νερό) και είναι ο ψηλότερος στην Ευρώπη (50 μέτρα). Το μέρος είναι απίθανο και μείναμε εκεί μέχρι αργά το απόγευμα αφού φάγαμε κιόλας. Ο γυρισμός έγινε βράδυ ποια με τους προβολείς (μάλλον το δυναμό) να δουλεύουν υπερωρίες. Αυτό βέβαια θα το πληρώναμε την επόμενη μέρα.
Επόμενη μέρα λοιπόν και το πρόγραμμα έχει την κλασική πλέον διαδρομή Δράμα – Σιδηρόνερο – Δασικό χωριό Ελατιάς – Δάσος Σήμυδας – Ποταμοί – Βώλακας.
Στην διαδρομή προς Σιδηρόνερο είχαμε την τύχη να θαυμάσουμε τα παρακάτω ζώα:
Από το πρωί μου αχνό-άναβε το λαμπάκι της μπαταρίας και το βολτόμετρο έδειχνε γύρω στα 11.5V. Τι λέγαμε για το προηγούμενο βράδυ??? Τέλος πάντων συνεχίζουμε κανονικά και …βλέπουμε.
Κάπου σε αυτή τη διαδρομή το δυναμό παρέδωσε πνεύμα. Φυσικά δεν πτοούμαστε καθόλου και το αλλάζουμε:
Και… συνεχίζουμε:
Και φυσικά στάσεις για τσίπουρο και …σούπα!!!
Η επόμενη μέρα είχε επίσκεψη στο σπήλαιο του Μαρά που αξίζει να το επισκεφθεί όποιος βρεθεί στην περιοχή. Μετά βόλτα στην Δράμα και το μεσημεράκι μίνι εκδρομή στο καστανόδασος πάνω από την Μικρόπολη. Το χιόνι που βρήκαμε μόλις 5χλμ από το χωριό μου δεν το βρήκαμε πουθενά αλλού:
Η Μικρόπολη από ψηλά:
Εκεί κοντά και σε φανταστική τοποθεσία υπάρχουν και δύο καταφύγια όπου μπορεί όποιος θέλει να περάσει το βράδυ του. Εμείς συναντήσαμε εκεί δύο ξυλοκόπους όπου μένανε προσωρινά εκεί.
Την αλλαγή του χρόνου είχαμε προγραμματίσει να την κάνουμε στο φημισμένο Bansko στην Βουλγαρία, μια επιλογή που αποδείχθηκε πολύ καλή. Έτσι μαζέψαμε τα πράγματά μας και μέσω Νευροκοπίου και τελωνείου Εξοχής περάσαμε στην γείτονα χώρα:
Τα πρώτα χωριά μετά τα σύνορα είναι πολύ φτωχά και χαρακτηριστική απόδειξη είναι ότι στα περισσότερα από αυτά ο μόνος ασφαλτοστρωμένος δρόμος είναι ο κεντρικός. Δεξιά και αριστερά λάσπη και χώμα.
Κάτι που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι όπου υπήρχαν πυλώνες και πέρναγαν καλώδια ρεύματος είχαν κόψει τα δέντρα από κάτω και δεξιά αριστερά ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος πυρκαγιάς. Αυτό για να μην μας παραμυθιάζουν ότι όλες οι φωτιές μπαίνουν από οικοπεδοφάγους, Τούρκους και Αλβανούς εμπρηστές.
Ο προορισμός μας:
Αφού βολευτήκαμε στο δωμάτιο που είχαμε κλείσει από Αθήνα, κάναμε μια βόλτα με τα αυτοκίνητα στην βάση του χιονοδρομικού. Τα δωμάτια μας στοίχισαν 200 για τρεις διανυκτερεύσεις και το ξενοδοχείο ήταν 3 αστέρων.
Το απόγευμα αλλάξαμε λεφτά και βγάλαμε ημερήσιες κάρτες για σκι με 25 ευρώ το άτομο. Βέβαια από την παρέα μόνο η Κωνσταντίνα του Άκη κάνει σκι. Εμείς θα κάναμε βόλτες στα λιφτ.
Στο Bansko υπάρχει ένα βασικό Lift που το λένε Γόνδολα το οποίο ξεκινάει από το κέντρο της πόλης και μετά από 6χλμ και 25 λεπτά σε ανεβάζει στην βάση του χιονοδρομικού όπου φαίνεται στις προηγούμενες φωτογραφίες. Από εκεί ανάλογα το επίπεδο του καθένα υπάρχουν άλλα lift που σε πάνε σε διαφορετικές πίστες στο βουνό.
Αν και είχε καταπληκτική μέρα, το κρύο εκεί πάνω ήταν τσουχτερό. Ο Άκης με τα ρούχα που είχε κατέβει στο κέντρο τις τελευταίες μέρες με τα επεισόδια.
Κάτω δεξιά φαίνεται το Bansko.
Εδώ καθόμαστε σε υψόμετρο 2535μ.
Το ίδιο βράδυ ήταν και η αλλαγή του χρόνου. Στα περισσότερα ξενοδοχεία σε υποχρέωναν για βραδινό gala με τιμές από 55ευρώ και πάνω το άτομο. Το δικό μας ξενοδοχείο δεν είχε τέτοια συμφωνία και έτσι βγήκαμε στο κέντρο για να δούμε που θα κάναμε την αλλαγή. Βλέπαμε συνεχώς παρέες από Βούλγαρους να κρατάνε μπουκάλια με ποτά και να κατευθύνονται κάπου. Προφανώς δεν πήγαιναν επίσκεψη και έτσι τους ακολουθήσαμε. Με το που μπήκαμε στην παλιά πόλη, με τις πολλές MEHANA (ταβέρνες) άλλαζε ο χρόνος και άρχισαν να σκάνε τα βεγγαλικά. Τι βεγγαλικά δηλαδή αφού έβλεπες από σαϊτες μέχρι ρουκέτες και κάτι δυναμίτες σε μέγεθος μπουκαλιού 1,5 λίτρου. Καλά για τα πυροτεχνήματα με τα πολλά χρώματα δεν το συζητάω. Και όλα αυτά δίπλα σου. Αυτό κράτησε τουλάχιστον 20’ σε τρελούς ρυθμούς. Μετά βγήκαν με κάτι όργανα και άρχισαν να χορεύουν μέσα στα στενά. Το -8 που θα είχε σίγουρα εκείνη την ώρα έγινε +20. Προσωπικά ήταν η καλύτερη αλλαγή χρόνου που έχω κάνει στην ζωή μου. Με το που ηρέμησαν λίγο τα πράγματα εκεί φύγαμε και πήγαμε σε μια μεγάλη DISCO που έπαιζε ζωντανή μουσική. Δεν υπήρχε είσοδος και η μπύρα έκανε 2,5 ευρώ. Στην επιστροφή νόμιζα ότι χάλασε το θερμόμετρό μου αλλά αυτό έδειχνε σωστά . -10,8 βαθμούς.
Την επόμενη μέρα επισκεφτήκαμε ένα μοναστήρι με όνομα RILA που βρίσκεται στην ομώνυμη οροσειρά που είναι και η μεγαλύτερη της Βουλγαρίας. Κατασκευάστηκε τον 10ο αιώνα και είναι το μεγαλύτερο μοναστήρι της Βουλγαρίας και ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της χώρας. Η οροσειρά φαίνεται σε αυτή την φωτογραφία:
Δυστυχώς κάποτε τα ωραία τελειώνουν και έφτασε η μέρα της επιστροφής. Τα πάντα ήταν άσπρα από την βραδινή χιονόπτωση:
Λίγο πριν το Σιδηρόκαστρο κάναμε μασάζ στα Δημοτικά λουτρά Σιδηροκάστρου. Προτείνω αν βρεθείτε εκεί να έχετε κλείσει ιδιωτική πισίνα υδρομασάζ. Το νερό είναι θερμομεταλλικό και θα φύγετε 20 κιλά ελαφρύτεροι. Μετά εμείς πήγαμε στην Ασπροβάλτα όπου θα μέναμε το βράδυ σε Θείο μου και θα επιστρέφαμε την επομένη. Ο Άκης με την Κωνσταντίνα γύρισαν απευθείας Ερέτρια.
Λίγα λόγια για το Bansko. Το Bansko είναι πλέον μια πόλη με πολλά και μεγάλα ξενοδοχεία. Κέντρο όλων το Kempinski από όπου ξεκινάει και η γόνδολα. Αν κάνετε σκι θα πρέπει να βρίσκεστε εκεί πολύ νωρίς γιατί μετά δημιουργείται μεγάλη ουρά. Οι τιμές είναι καλές και οι άνθρωποι αρκετά φιλόξενοι και πολλοί από αυτούς μιλάνε κανονικά Ελληνικά. Επίσης και σε πολλά μαγαζιά θα βρείτε κατάλογους στα Ελληνικά. Δεν υπάρχει θέμα ασφάλειας καθώς το μέρος είναι γεμάτο Porsche και Mercedes και δεν θα πειράξει κανείς το Niva σας. Εγώ δεν έβγαλα ποτέ την κεραία από το CB (φυσικά ούτε το cb) και μάλιστα ένα βράδυ το ξέχασα και ξεκλείδωτο. Κάνει πολύ κρύο. Το -8 είναι κανόνας και θα πρέπει να εφοδιαστείτε με ζεστά ρούχα. Ισοθερμικά εσώρουχα και σκελέες θα πρέπει να έχουν θέση στις βαλίτσες σας. Με σκέτο τζιν δεν θα ήταν καλή ιδέα να βγείτε βόλτα. Όσοι κάνετε σκι θα βγάλετε κάρτα από τα γκισέ κοντά στο Kempinski και θα βρείτε εκεί να νοικιάσετε ό,τι εξοπλισμό θέλετε. Μέρα νύχτα τα φώτα θα πρέπει να τα έχετε αναμμένα και να σέβεστε τα όρια ταχύτητας. Έτσι δεν θα έχετε πρόβλημα να κάνετε και ποιο μακρυνά ταξίδια. Εμείς θέλαμε να επισκεφθούμε την Φιλιππούπολη (Plodvid) αλλά θα έπρεπε να κάνουμε πολύ μεγάλο κύκλο και χλμ γιατί ένας ποιο σύντομος δρόμος ήταν κλειστός. Από Αθήνα μπορείτε να βρίσκεστε στο Bansko σε 11 ώρες χωρίς την ψυχή στο στόμα και με μια μεγάλη στάση για φαγητό. Φυσικά θα περάσετε Βουλγαρία από Προμαχώνα. Από εκεί που επιστρέψαμε Ελλάδα εμείς. Ένας ποιο ξεκούραστος τρόπος είναι να πάτε αεροπορικώς Σόφια και από εκεί να νοικιάσετε αυτοκίνητο ή να πάρετε το τρένο. Θα συνιστούσα τρένο στην περίπτωση που έχετε κλείσει δωμάτιο στο Kempinski ή κάπου πολύ κοντά και το μόνο που θέλετε να κάνετε είναι σκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου